Esme benim Gretchen'e baktığımı görmüştü heralde çünkü elimi bıraktı.''İstiyorsan gidip konuş onunla.Brian oswald''dedi ve sonra bir çırpıda lanet olası eve girip gözden kayboldu; böylece her şey sona erdi.
Mike'ın annesi ve babası kesin ayrılıyorlardı, evrakları imzalamıştı ve babası tam donanımlı, deri koltuklu, kocaman nefis krom tamponu, otomatik sunroof, gıcır gıcır üstü açılır kapanır, kırmızı bir Cadillac almaya karar vermişti.
Bir tane keçeli kalem al ve kızın ismini eline yaz.Hepsi bu kadar.Bu konuda ağzını açma, hiç konuşma, sadece bekleyip etkisini göstermesini bekle.Yazıyı görünce seni sevmese de gece gündüz düşünecektir.sen bir şey demediğin halde onu ne kadar sevdiğini anlayacaktır.Eğer bir kız bu numarayı yutmazsa onu hemen sepetle.
Eleştirmenler Joe Meno'nun en başarılı kitabı olarak gösteriyor. Joe Meno derken ülkesinde birçok saygın ödül almış bir yazar. Tiyatro eserleri de var. İyi olduğunu düşünüyorum. Ayrıntı Yayınları bunu yeraltı edebiyatı kategorisinde göstermiş lakin bana pek de öyle gelmedi ama belirteyim ki bu benim nacizane fikrim , tabii olarak oradaki editörler benden daha iyi biliyorlar. Kitap Amerika'daki yeni yetmelerin kimlik arayışları vurgulu; duygu betimlemeleri ağırlıklı olmasına rağmen tempo hiç düşmüyor, sürükleyicilik oldukça iyi ve anlatım dili de çok başarılı. Hani bilmiyorum belki gençlik edebiyatı diye düşünebilirsiniz lakin okuyup bitirdikten sonra kesinlikle pişman olmuyorsunuz. Joe Meno'ya, Ayrıntı Yayınları'na teşekkürler.
''Sırf mavi saçlarının, paçavra giysilerinin olması, seni diğer insanlardan daha farklı kılmaz. Çünkü neden biliyor musun? Sadece bir başkasının düzenine uyuyorsun da ondan. ... ..... Kendinizi farklı sanıyorsunuz ama değilsiniz. .. ''
...keşke hayaletler falan olsa diyorduk içimizden; çünkü insanlara ikinci bir şans verildiğini ya da ölümün her şeyin sonu olmadığını ya da ölülerin yeniden dirilebileceğini , başına olmadık şeyler geldikten sonra bir şekilde değişmiş, erişilemez, ele geçirilmez bir şeye dönüşme ihtimalini bilmek, bana umut verirdi.
Çevremdeki insanlar artık bana farklı davranıyorlardı, hatta bazıları durup dururken yanıma gelip benimle konuşmaya başlıyordu. Bunu nasıl oldu da daha önceden fark edemedim, hayret doğrusu, bütün mesele nasıl göründüğünüzle ilgiliydi.
Kendilerini fazla ciddiye almıyorlardı. Yani, boktan albümlerini satabilmek için satanist ayağına yatan yeni abaza metal gruplarının tersine onlar , eski korku filmleri hakkında şarkılar yapıyorlardı.
......
Biraz dehşet verici ve biraz da gizemliydiler.