Günün birinde sessizliğim birilerini etkiler diye düşünüyordum belki de. O ana kadar bana bir faydası dokunmamıştı.
Bütün mesele nasıl göründüğünüzle ilgiliydi.
Önce kaygılanman gerekmiyor; çünkü okuldasın. Sonra bir işe giriyorsun, derken karın, çocukların bir ailen oluyor ve böylece ha bire satın almaya devam ediyorsun ve bir an durup; neden bu kadar sefil olduğunu sormuyorsun kendine.
Bir kerecik olsun bir çocuk gibi muamele görmek ne iyi olurdu.
İnsanlara ikinci bir şans verildiğini ya da ölümün her şeyin sonu olmadığını ya da ölülerin yeniden dirilebileceğini , başına olmadık şeyler geldikten sonra bir şekilde değişmiş, erişilemez, ele geçirilmez bir şeye dönüşme ihtimalini bilmek, bana umut verirdi.
Hiçbir kavgayı kaybetme korkusuyla yaşamazsın, çünkü sonucun ne olacağını hep bilirsin.
Kendinizi farklı sanıyorsunuz ama değilsiniz.
Dünya çılgın bir mezarlıktır; akla gelebilecek her türlü boktan işleriyle.
Eğer bir yere ait olduğunu hissetmezsen keyfin kaçar, bu yüzden de kendi olayını kendin yaparsın.
Belkide yapılacak tek şey elinden geleni yapmak, insanları görünüşe göre yargılamamaktı.
Belki de gerçekten kötü şeylerin olması yakınken bile her şeyin yolunda olduğunu düşünmeye devam etmek daha iyiydi.
Baş edemeyeceğin problemlerin varsa, arkadaşlarından nefret etmeye bu yeter.
Hep böyle olur zaten; iyi bir fikrin vardır ama insanlar bunu gerçekleştirmeni engellemek için ellerinden geleni yaparlar.
Üstünde Blizzard Of Oz albümünün baskısı olan bir tişört vardı sigara içiyordu ve dinlediği Dio şarkısına kafasını sallayarak eşlik ediyordu
Sayfa 101 - AyrıntıKitabı okudu
