Kalbinin derinliğinde, emrinizde çalışsalar bile kimseye saygısızlık yapmaya gerek olmadığını biliyordu. Ne de olsa görgü kuralları denen bir şey vardı.
Sanırım nereye gidersim gideyim birilerini özlerim.
Reklam
" Her kötü şeyin iyi bir yanını bulmalıyız."
"-Acıyor mu ? -Artık hissetmiyorum. -Ama acıyor gibi görünüyor... -Artık hiçbir şey hissetmiyorum."
Reklam
Gözlerini kapattığında etrafındaki her şey boş ve soğuk geldi, sanki dünyanın en ıssız yerindeydi. Hiçliğin ortasında..
Aslında baktığı her yerde iki farklı tip insan görebiliyordu: Mutlu, gülen, bağıran üniformalı askerler ve çizgili pijamaları içinde mutsuz, ağlayan, birçoğu sanki uyuyormuş gibi boşluğa bakan insanlar...
Bir ev; bir sokak, bir şehir ya da tuğla ve harç gibi yapay şeyler değildir. Ev, insanın ailesinin olduğu yerdir, öyle değil mi?
Minicik bir bıyığı vardı, o kadar küçüktü ki Bruno, bu zahmete ne gerek vardı, diye merak etti. Belki de tıraş olurken orayı kesmeyi unutmuştu.
Reklam
Nokta Benek Oldu, Benek Damla Oldu, Damla Şekil Oldu, Şekil Çocuk Oldu
Hangi insanların çizgili pijama, hangilerinin üniforma giyeceğine kim karar vermişti?
Ev, insanın ailesinin olduğu yerdir, öyle değil mi?
1.500 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.