şu an sadece bunu yapabiliyoruz.
ilk zamanlar sosyal-demokrasi, etkinliğini işçi kitlesi içinde genişletemediği için propaganda ve ajitasyon çerçevelerinde çalışmakla yetindi. o zamanlar tek çalışma çevre etkinliğiydi.
işçi sınıfının örgütlü mücadelesi
bu istekler küçük de olsalar, işçiler değişik şehir ve bölgelerde bugün hala ayrı ayrı mücadele ediyor da olsalar, bizzat bu mücadele onlara, tam zafer ancak, tüm işçi sınıfının birleşik, kuvvetli ve örgütlü bir güç olarak düşmana karşı kesin saldırıya geçtiği zaman erişileceğini öğretecektir.
Komik
hatta bundan başka, sosyal-demokratların belli bir bölümünün düşüncesine göre sosyalizm için devrimci mücadeleye gereksinim yoktu.
büyük bir enerji ancak büyük bir amaç için doğar.
her halükarda öğrenciler bugün toplum hareketinde hemen hemen yönetici ve öncü olarak ortaya çıkıyor.
tabii ki öğrenciler kendi güçleriyle bu büyük mücadeleyi yürütemezler, onların bu zayıf elleri bu bayrağı tutamayacaktır.