Parçalı bulutlu şiirler okuyorum sana. Şiir gibi bir çiselti başlıyor sonra. Kanayan bir yara ; yalnızlık. Çıkıp kanıyorum. Çıkıp sokakta..
Sayfa 180
Ve sen haftanın deniz ertesi günleri geliyorsun. Bir çizgi diyorsun, Bir çizgideyim. Sağım nere solum nere bilmiyorum.. Seni şiir duraklarına bırakıyorum o zaman. Güleç kalıyorsun. Dudakların kırışıyor kenarlarından. Ellerin, minnacık ellerin morarıyor. Küçük küçük adımlarla gidiyorsun -sanki- içimden. Bir şiir durağından biniyorsun. Zaten yorgunsun.
Sayfa 180
Sokakta askeri konvoylar geçiyor
İki buluşmadır koluma girmiyorsun. Ve birkaç milyon yıldır tutmadım ellerini. Ve ben sırf bu yüzden yenilebilirim.
Sayfa 180
Babam romantik bir aşiret savaşçısıydı. Çapraz bir fişeklik duyardım yüzümde ona sarıldığım zaman. Sonrası jandarmalardı. Ağıt kadınlardı. Mezarlardı. O gün bugündür sayrıyım. Çünkü insan öldüğü yaşta kalır.
...
Sayfa 179
Ve nihayet ikimiz
Kaçtığımız aşkların toplamıyız
Sayfa 179
Yanlış bir otobüse binip yanlış bir şehirde ineceğim. Bir duyguyu yanlış yaşadığımı düşüneceğim; doğru aşk yoktur, aşk doğru değildir diyeceğim...
Sayfa 178
Sana son bir mektup yazacağım... Sonra ceketimi alıp boynumu kıracağım. Biliyorum ki bütün bu ucuz evlerin kapıları güneyde olur.
Sayfa 177
Bir tür bilmek istememe duygusu. Yoksa biliyorum, yoksun, olmayacaksın, o uzak şehre gidip önce beni unutacaksın. Ama büyütüyorum seni sıkışıp mektupların içine. En azından bir sıfatım olmalı.
Sayfa 177
10. koca ile jübile :))
Son kez evlenecekti. Bu bir anlamda onun için jübilesini yapmak gibiydi.
Sayfa 126 - Doğan Kitap - Pdf
