Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.25
Nasıl anlatayım nasıl dile dökeyim duygularımı bilemiyorum. Bismillah diyerek başlayayım.
Kitabın kapağına bakınca pek dikkatimi çekmedi açıkçası. Hele ilk sayfasını okuyunca bildiğiniz çocuk kitabı girişi diye düşündüm. Ama bu kadar değilmiş! Okuduğum her yeni sayfa içimde depremlere yol açtı desem abartmış olmam. Bu satırları yazarken hâlâ o duyguları yaşıyorum. Öyle bir dille kaleme alınmış ki bir çocuğun hayallerini, umutlarını, duygularını hepsini yaşadım içimde. Bir çok yerinde ağladım! :( Dayanamadım çünkü, biz büyükler ne kadar hayatın düzenine alışsakta bir çocuğun dünyasında olan depremlerden habersiz yaşıyoruz. Bir çocuk düşünün hayal kurmaya çekinen, "mutlu olursam, arkadaşım küser belki" düşüncesiyle gülmeyi kendine yasaklayan. Savaşın en acımasız yönünü bir çocuğun dilinden okumak ve o acıyı kendi ruhunda yaşamak... Çok fazla alıntı paylaşmadım çünkü hangi cümleyi paylaşsam diğer cümlelere haksızlık yapacakmışım gibi hissettim. O kadar bağlantılıydı cümleler birbirine. Uzun zamandır beni bu kadar etkileyen sarsan bir kitap okumamıştım. Kesinlikle tavsiye ediyorum. Mutlaka okuyun derim..
•Juju 9/10
•Kitap, Suriyeli bir mülteci çocuğun ağzından savaşı anlatıyor. İncecik ve büyük puntolu bir kitap. Başına oturduğunuzda 10 dakika içerisinde bitirebilirsiniz ama etkisi büyük. Anlatış şekli, kurduğu cümleler benim cidden kalbime dokunmayı başardı. Savaşa daha önce birçok açıdan bakmışımdır. Herkes bakmıştır. Siyasi, ahlaki... ama hangimiz masum bir çocuğun gözünden baktık?
•Hep birilerini suçladık, birilerine kızdık, birilerine acıdık ama tek istediği arkadaşlarıyla bisiklete binmek olan masum canların, büyüklerin kavgaları yüzünden ne hale geldiklerini, ne düşündüklerini, ne hissettiklerini ve gerçekten her şeyden ne kadar uzak olduklarını göremedik. Onlar için para, dil, din, ırk, ülke önemli değil. Nerede yaşadıkları değil, çocuk olmaları önemli. Hangi dili konuştukları değil, çocuk olmaları önemli...
Bu kısacık kitap bana bunları çok net bir şekilde gösterdi ve bir kez daha kızdım dünyanın bu saçma düzenine.
•Çocukların öldürülmediği, siyasete alet olmadıkları, özgürce bisiklete binebildikleri bir dünya dilerim...
•Son olarak kitaptan birkaç alıntı bırakmak istiyorum:
"Uçaklar kaybolduğunda güvercinler uçuşacak beyaz beyaz."
"İnsanlar, işlerine gelmeyeni duymaz, görmezmiş. Onlara duyurmak, göstermek için çok söylemeli, çok yazmalıymışım.
Ben de söylemeliyim. Büyüklerin çıkardığı savaşta çocukların da öldüğünü, anne babalarının öldüğünü, okula gidemediklerini, yemek, yatak bulamadıklarını, küçük çocukların çok çalıştırılıp az para aldıklarını, kış geldiğinde donabileceklerini... Hepsini söylemem gerek."
Çiğdem Sezer
1960 yılında Trabzon'da doğmuştur. İlk ve orta eğitimini bu kentte, yükseköğrenimini ise Ankara'da tamamlamıştır. Daha sonra da Sakarya'da bir lisede eğitimci olarak görev yapmıştır. Şu an ise Ankara'da yaşamaktadır.
Kitaba Dair
"Ben de iyi insan olmalıyım. Yoksa kötüler çoğalır ve savaş hiç bitmez." (s.35)
Dünyanın bir