02.01.22
gözlerim seni arıyor yine portakal tarlada
rüzgar hafiften esiyor yağmur yere düşmüyor
zaman ve mekan kavramları yitirmiş anlamını
boşlukta süzülüyor ruhum
bekliyor
yalnız
soğuk ama üşütmüyor
heyecanlı
sakin
herkesin bir bildiği, bir söylediği var
kimse dinlemiyor sadece anlatıyor
fikirler karmaşık cümleler toparlanmamış
zihinler bulanık
kırmızı
parlıyor bileklerden güneş
çiçekler takip ediyor
bir yaprak daha düştü
öfke
yalnız değil
rüzgar hızlandı
çiçekler kırık
sonbahar bitiyor
ben bitiyorum.