Büyük bir hevesle alıp haccın ruhu bir nebze olsun belki kaleme dökülmüştür diyerek okumaya başladım. Fakat Necip Fazıl'ın haccın manevi boyutundan ziyade hacıların kökenleri hakkındaki iyi veya kötü eleştirilerini kitapta daha ön planda tutması oldukça şaşırtıcıydı. Ne de olsa hac ırkından milletinden sıyrılıp bir olma demekti..
