'' Yaşımdan yorgunum,
Yaşımdan telaşlıyım bu günlerde
Kaç yaşındayım sahi ?
Saymadım bilmiyorum .''
Şiirler, Erdem Bayazıt
Seni seviyorum…
Ama sen kimsin, onu bilmiyorum.
Sahi ne zaman geleceksin?
Belki şimdi kelimelerimi tek tek okuyor,
gözlerini değdiriyorsun her birine.
Kaçıncı darbenin ardından geleceksin?
Kaç vedanın ardından görünecek yüzün?
Hayır, seni aldatmıyorum.
Belki sensindir diye tüm başlangıçlarım,
tüm el tutuşlarım.
Kimse senin gibi değil..
Biraz yorgunum, kavgaları birikiyor insanın
Her uzvundan ayrı ayrı taşıyor acısı zamanla
Yaşımdan yorgun, yaşımdan telaşlıyım bugünlerde
Kaç yaşındayım sahi saymadım, bilmiyorum
Belki kırklarımdayım belki otuzlarımda
Belki de doksan sene yuvarlandım bu dünyanın sırtında
Hiç bilmiyorum
Hayat taviz vermediği hızı ve kavgasıyla akıp gidiyor
Baharın rahiyasından akıp coşan çiçeklerle hatırlıyorum lise yıllarımızı
Kimimize kış, kimimize bahar olup canıyla değen babalarımızı
Bu memlekette insanlar belki de en çok baba sancısıyla inliyor, en çok baba deyince aklımıza gelir çocukluğumuz
Mazinin araladığı perdeden sızıyor eski günler
Onlarla kavgalı onlarla sevdalı olduğumuz
En çok baba yokluğunun hüsranıyla kızıyormuş zaman ayrılığın yarasını
İnsan baba olunca anlıyormuş babasını
