Oy benim mısralara küskün yüreğim!
Oy benim vuslata dargın hasretim!
Şimdi ben, titreyen avuçlarımla
Kara gecenin ak saçlarına yıldızlardan taç yapıyorum!
Mehtap, yanık hoyratlarımla ağlıyor!
“İnsanlar!” diyorum Hafız,
İkiye ayrılır:
Derdine dert katanlar, derdinden dert alanlar!
İnsan vardır âlem,
İnsan vardır elem!
Kiminin varlığı üzer,
Kiminin yokluğu!