Candan Sefer Edenler - Garib Çoban
İnsanlar önünü gördüğün yolda arkanda olur.
Vaktin bir sonu vardır, zamana esir olanlarda.
An’ın ve aşkın sonu aşığın odunda.
Olanın ve ölenin bir sonu vardır.
Ey gönül, bir senin, bir sevgi(li)nin, birde dua’nın sonun yok.
Benden bana göründü huu hak.
Ey gönül, nefsine tevekkülü öğretmelisin.
Her şeyi unutmuş olacağın günler kapıda, her şeyin
Ve herkes çekilmiş şehirden,
Bir ben kalmışım gecenin ayazında gibi.
İnsanlar çekilmiş, birazda kuşlar, arabalar,
Matemli bir keman teli gibi gergin gecede,
Gökleri yaran sükutla kolkolayım sokaklarda.
Bayram diyor yan evin penceresinden kısık sesli radyo.
Öpülesi elleri arıyor dudaklarım.
Maziyi hatırlatıyor usulca aklım.
Sahneye geliyor apansız eski bayramlarım.
Yeni bir dünyaya uyanacakmışçasına şen,
Ve bir o kadar heyecanlı geceleri anımsıyorum.
Sahi neydi bayramın sırrı,
Neydi, bayramı bayram yapan o girift payanda,
Neydi, çocukluğun masumluğundaki o esrar perdesi.
Büyümek sessizlikti yalpalayan sokaklarda.
Akıllanmak saklanmaktı kalbin dalgalarında.
Ve yaşayamamaktı o bayramları bir daha;
O bayramlar uyanmaktı, geç kalmaktı,
Yastık uçlarında bekleyen esvaplardı.
Bayramlar, bayramlara kaldı.
Mazinin hülyaları en iyi şekerleri veren,
Komşuların tabaklarında kaldı...
MOON
Dilsiz düşünceler diyarında,
Ölü bedenlerin bayramı bu gece,
Şen şakrak kahkahalar
Uçsuz bucaksız yolculuklar,
Bir anda ,
Bir anda,
Başladı.
Ateşten bir melek misin ?
Yoksa ışıktan mısın bilmem,
Seninle cennette aynı cehennemde
Yaşam başlar,bir kadının rahminde
Ölümse başkaca kalbin yokluğunda
Tekrardan dirilişe inanmazdı bu meçhul
Görmeseydi, güzelliklerini bu gece
Aklın sarhoş oluşunu tattım bu gece
Seninle yıldızlara yolculuk yaptım bu gece
Dil lal,
Düşünceler halüsinasyon
Bir nakış işlendi bedenime
Hislerim ırmak gibi aktı,bu gece