Mitolojiye düşkün biri olduğum için ve elbette, "şarap" ve ayrıca "tanrı" fikirlerine takıntılı olduğum için hediye edilmiş bir başka güzel kitaptı. Ama önceden uyarayım, çok yetkin bir şey beklemeyin, bir vikipedi sayfasının bir miktar daha detaylı, daha eğlenceli bir haliyle, bir arkeolog tarafından yazılmış hoş bir kitap sadece.
Tabii benim için çok anlamlı oldu, önceden kurabildiğim benzerlikler, bir tık daha oturaklı hale geldi. Mesela, Dionysos'un gizlenmişlikten çıkarak -ki bu gizlenmişlik dönemini çocukluk olarak tasavvur edebiliriz- Hera tarafından delirtildiği kısmı, ergenlik dönemine benzetiyorum. Bilge tanrıça Rhea tarafından da ıslah edilmesi, büyümeyi, olgunlaşmayı çağrıştırıyor bana; seksen ikinci sayfadan bir örnekle tamamlayayım bunu: "...Rhea'nın eğitimiyle gizemlerin sırrına vardım ve özümdeki insanlığı hayvansal zevklerden, çılgınlıklardan ve zayıflıklardan arındırıp ilahi özüme kavuştum. 'Kim için? Ne için? Niye bunca kıvranış?' diye sordum sonra kendime. Bu soruları yanıtladım. Kimse için değil, kendim için bile değildi bu acı. Hiçbir şey için değildi..." Büyümek, olgunlaşmak ama sorgulamadan kurtulmak değil elbet; yeni büründüğü şekliyle sorgulamak, acı verici de değil; bakın burası önemli. Tüm bunların sonunda, nihayetinde Olympos’ta, tanrıların sofrasında oturmaya hak kazanır zaten.
Keyifli okumalar.