"Biz bir araya gelmesi tehlikeli olan iki kişiydik ve bir araya gelmiştik.."
Neden her şey güzel olmaz yaşamak bu kadar güzelken
Sayfa 14Kitabı okuyor
"Çocukken bana hep yaşına göre olgun bir kız derlerdi. Hep en büyük bendim, benden küçüklere örnek olmak zorundaydım, okulda başarılı olmak zorundaydım. Yanlışlık, yaramazlık, afacanlık yapamazdım. Konuşmaya başlar başlamaz düzgün cümlelerle, Anadolu'da geziyor olmamıza rağmen İstanbul Türkçesiyle konuşuyordum. Böyle bir çocukluğun ardından ergenliğimle birlikte denge bozuldu. Çünkü büyük bir ihtimal unutulan bir şey vardı: SEVGİ! Ben de bu açığımı hep dışarıda karşılamaya çalıştım. Başvurduğum her duvar için başımda bir yumru oluşmuştu. Ama artık yumru oluşabilecek normal bir zemin kalmadığından ya da beynim yekpare bir yumru haline geldiğinden olsa gerek insanlardan uzak durmaya, en fazlası minimum düzeyde ilişki kurmaya karar verdim."
Sayfa 97Kitabı okudu
Ben galiba hayatım boyunca iki arada gidip gelicem. Kornişteki perde gibi, raydan çıkana dek.
Sayfa 60 - Era Yayınları, 1. BaskıKitabı okudu
Hep ama hep aynı şeyi yaptım, sevgi aradım, sevgi istedim. Tatminsiz, doyumsuz, isterik bi şekilde, en çok sevgiye ihtiyaç duydum.
Sayfa 17 - Era Yayınları, 3. BaskıKitabı okudu
Sabah okul ve yalnızlık, öğleden sonra sırf yalnızlık...
Sayfa 13 - Era Yayınları, 3. BaskıKitabı okudu
Ya beni yönetenlerden daha zekiysem?
Sayfa 9 - Era Yayınları, 3. BaskıKitabı okudu
Hele annem...
Beni çok geç farketti o.
Sayfa 6 - Era Yayınları, 3. BaskıKitabı okudu
Yaşam şeklim sayesinde veda etmem gereken pek kimse yok.
Sayfa 5 - Era Yayınları, 3. BaskıKitabı okudu
Allah korusun, ya ölmeye değil de üremeye karar verseydim! Neyse ki aklım hâlâ başımda, sahneye girmem gereken yeri ayarlayamadım ama çıkmam gereken yeri biliyorum.
Sayfa 5 - Era Yayınları, 3. BaskıKitabı okudu
Allah korusun, ya ölmeye değil de üremeye karar verseydim!
Sayfa 5 - Era Yayınları, 3. BaskıKitabı okudu
Hayal kurmak, çamaşır suyu içmek kadar zor!
Küçükken, aslında bir prenses olduğumu, kral babamın iyi yetişmem için bana kocaman bir oyun oynadığını, çevremdeki herkesin oyuncu, her şeyin dekor olduğunu, sıradan bir insan gibi yetişirsem daha akıllı bir prenses olacağımı düşündükleri için bu saçma sapan şeyleri bana yaşattıklarını hayal ederdim. Değilmiş, hala kimse gelip beni sarayıma götürmedi.
Yaşam artık iyice çığrından çıkmıştı. Polyannalar bile intihar ediyor, ben hala yaşıyordum.
Ben galiba hayatım boyunca iki arada gidip geleceğim.
Kornişteki perde gibi,
raydan çıkana dek…