gökyüzüne asarak saçının her telini
sayfaları ıslanmış dertli bir roman gibi
okurdu yüreğinde biriken menzilleri
ömrü, yanmış bir orman kalıntısıydı biraz
hâtıralarında kül savururdu karayel şimdi
bir hükümranlık minyatürü, bir kandil
nihâyetsiz nakışlar, oyalı ruh ve mendil
Sayfa 92Kitabı okudu
"... Kim de tevbe etmezse işte onlar zalimlerden." (Hucurat,11)
Sayfa 92Kitabı okuyor
Bir şey eksik, bir takı, kopuk dilimin ucunda
belki karmaşık bir tamlama: Yıllardır
uyumadım, sonsuz bir çalışmada sınadım
duyularımı, içimdeki organları kurumaya
terkettim: Uçtum ve kanımı temizledim yalnız,
aranızda: Hıncahınç rıhtımlara uğrayan
ıssız bir tekneyim ben.
Sayfa 176
Yol uzun ve içimden kopup giden öncünün geri dönmeyeceğini biliyorum.
Sayfa 175
Her şey değişti sandım, hiçbir şey
değişmedi şu mıhlandığım odada.
Sayfa 173
İçimdeki boşluğun içinden çekip gidecektim. Uyumuşum.
Sayfa 167