" Aklınıza eski günler gelince, yüreğiniz cız eder... "
“Hangi aşk ölene kadar sürer ki?” dedi Selda. “Hem niye sürsün?” Bitmesi gerektiği halde sürüyorsa hastalıktı artık, aşk değil.
Sayfa 193 - 4.5.24
İyi aile çocuğu olunca, yanmadan öğreniyorsunuz ateşten uzak durmayı.Ama hiç değilse bir kere yanmak lazım.
Ama sevmemissem ,yine asaglik biriyim demektir,sevmediğim halde bütün varligimla seviyormuş gibi yaptığım icin
Hiçbir şey saf haliyle, rafine haliyle kalmıyordu. Berrak sulara mürekkep damlar gibi bulanıyor dumanlanıyordu.
Sayfa 40
Hayatımın iplerini elinde tutan kadınlarla mücadele etmekten korktum.
Sessizlik oldu.Hicligin hiç bu kadar anlam kazandığı olmamıştı.
Karanlığa adım atmaktan,hayata kafa tutmaktan , fırtınalı ruhlardan ,cesurlardan, ataklardan...Hep korktum.
Sımsıkı örülmüş hayatından bir ilmek kaçmıştı,tutmaya çalışmanın bir anlami yoktu.
Yavan mutluluklarla oyalanan yureklerin yokmuş gibi davrandıkları alaca bir hayat alaniydi yürüdükleri yer.
Bazı insanların içinde bir çağlayan var sanki, gümbür gümbür yaşıyorlar.Onlara özeniyorum bazen.
Böyle giderse hayat tembeli olacağım diye korkuyorum.