Kardelen
@kar__delen
"İsmi bilinmez bir yerlere yolcuyum
Dikensiz gül olmaktansa kardelen olurum
Bizler büyürken durmaz büyür oyunlar
Bütün oyunlarda herkes kadar benimde payım var..."
Öğrenci
K7AÜ~TDE / İÜ~ÇG
49 okur puanı
Ağustos 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Ama güçlü olmalıydım.Çok güçlü olmalıydım.
Sayfa 88Kitabı okuyor
Yolculuk.Ne güzel kelime...Ne umut dolu,sürprizlere gebe bir kelime...
Sayfa 87Kitabı okuyor
Eskiler, "Kalbini şimdi ölecekmiş gibi,evini misafir gelecekmiş gibi temiz tut," derlerdi.
Sayfa 86Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
Yazmak kendimle arkadaşlığımın en vazgeçilmez yolculuğu olmuştu.
Sayfa 86Kitabı okuyor
Gidenleri o kadar özlüyordum ki, hayatımıza yeni bir gelen var mıydı,görmüyordum bile.
Sayfa 83Kitabı okuyor
Hayat acı ve tatlı tecrübelerle şekillenir.
Sayfa 81Kitabı okuyor
Sevmeye ve sevmemeye karar verilir sanıyordum.Kalbimi yönetebileceğime nasıl inanabiliyordum?
Sayfa 73Kitabı okuyor
Belki de bir nedeninin olması gerekmiyordu.Kalbim onu seçmişti ve ben onu sevmeyi çok sevmiştim,bu kadar! Onu sevmek,çocukluğumun,ilk gençliğimin ve sonraki yıllarımın en güzel eylemi,en saf hatırası oldu.
Sayfa 66Kitabı okuyor
Duygularımın hiç değişmeyeceğinden ne kadar emindim o yaşlarımda.Hayat hızla akarken o emin oluştan ne kalabilirdi ki geriye?
Sayfa 64Kitabı okuyor
Siz o kadar temiz yaşayın ki kızım, asla kınanmaktan korkmayanlardan olun,der ve neredeyse onlar yokmuş gibi yaşamayı tercih ederdi.
Sayfa 40Kitabı okuyor
Her şeyin dedikodusunu yaparlar.İnsanın mutluluğuna,iyi gününe bile sevinmez,sevinemezler.Akrabalar hele,en çok onlar.Kendini meşgul edemeyen insan,başkasının hayatıyla meşgul olur.
Sayfa 40Kitabı okuyor
Bir evi ev yapan, içindeki sesler ve yemek kokularıdır.
Sayfa 38Kitabı okuyor
Bir kitabı okumaya başladı
Sevildiğini sık sık duymak ister insan.Kediler bile gelip gelip sev beni diye bacaklarımıza dolanırlar.
Sayfa 36Kitabı okuyor
Kardelen tekrar paylaştı.
Donuk Aşk – Sezai Karakoç
"Yine akşam oldu,
Yalnızlık omuzlarıma çivisini çaktı yine,
Uzaklık aynı gerçi,
Her yerdeyken olan uzaklığın pek değişmedi,
Yine akşam oldu orda olduğu gibi,
Görebiliyorum seni burdan da,
Aynısıydı ordayken de,
Uzaklıktan korkmuyorum belki de,
Orada da aynıydı uzaklık gerçi
Donuklaşmış oldu artık bu,
Bir o kadar da hüzünlü romanlar gibi,
Galiba ben baştan kaybetmişim,
Belki de ben baştan kazanmışım, insanlık kaybetmiş…"