"İsmi bilinmez bir yerlere yolcuyum
Dikensiz gül olmaktansa kardelen olurum
Bizler büyürken durmaz büyür oyunlar
Bütün oyunlarda herkes kadar benimde payım var..."
Belki de bir nedeninin olması gerekmiyordu.Kalbim onu seçmişti ve ben onu sevmeyi çok sevmiştim,bu kadar! Onu sevmek,çocukluğumun,ilk gençliğimin ve sonraki yıllarımın en güzel eylemi,en saf hatırası oldu.
Her şeyin dedikodusunu yaparlar.İnsanın mutluluğuna,iyi gününe bile sevinmez,sevinemezler.Akrabalar hele,en çok onlar.Kendini meşgul edemeyen insan,başkasının hayatıyla meşgul olur.
Donuk Aşk – Sezai Karakoç
"Yine akşam oldu,
Yalnızlık omuzlarıma çivisini çaktı yine,
Uzaklık aynı gerçi,
Her yerdeyken olan uzaklığın pek değişmedi,
Yine akşam oldu orda olduğu gibi,
Görebiliyorum seni burdan da,
Aynısıydı ordayken de,
Uzaklıktan korkmuyorum belki de,
Orada da aynıydı uzaklık gerçi
Donuklaşmış oldu artık bu,
Bir o kadar da hüzünlü romanlar gibi,
Galiba ben baştan kaybetmişim,
Belki de ben baştan kazanmışım, insanlık kaybetmiş…"