Gerçi babamı gerçek bir muhabbetle sevmem için de ortada bir sebep yoktu;onunla aramızda daima yabancılık mevcut kalmıştı ve birisi bana:"Senin baban iyi bir adam mıydı?"diye sorsa, verecek cevap bulamazdım.Çünkü iyiliği ve fenalığı hakkında bir fikir sahibi olacak kadar onu tanımıyordum.Babam benim için "insan" olarak hemen hemen hiç mevcut değildi;yalnız "Baba" dedikleri mücerret bir mefhumun insan şeklinde görünüşüydü.