Konuşuyor insanlar,
Durmadan, bıkmadan, bilmeden..
Oyalanıyorlar,
Neyle, ne için, nasılını öğrenmeden..
Hep koşuşturuyorlar,
Nereye varacaklarını bilmeden, dinlenmeden..
Bakıyorlar,
Görmeden, hissetmeden, şükretmeden..
İstiyorlar,
İhtiyaçlarını bilmeden, kanaat etmeden..
Ve yaşamak istiyorlar,
Aslında yaşamı ıskaladıklarını bilmeden..
(Parktaki bankta bir şeyler karalama denemeleri)