Soru çözerken acaba şu an yazıyor mu dedim? (şiir felan karalamaca - zihnim de öyle bir canlandı)
Sorular bitti, bakınayım dedim. Kendimden korktum. Nasıl bir güç bu! ✨
Karalamaca
Sonu düşündükçe kahraman olamayız geçmişe bakıpta hiç akıllanmadık.Gelecek ne getirir bilmiyor, tahmin etmekte de belki korku belki endişeliyiz ,
Aslında nasıl hissettiğimiz bile belirsiz, rüzgarda uçuşup giden yapraklar gibi hayatımız.
Karalamaca
Onunla karşılaştiğımız da sabaha karşı beşti, bu gece de o meyhane senin bu meyhane benim diyerek gezmiş, içip durmuştu ,deniz kiyisi bir bankta yorgunluktan kapandı kapanacak göz kapakları her ne kadar uykuya karşı direnç göstermekte de olsa sızmaya yakındı bu genç adam.Çok içmiş olmalı diye düşündüm sonra aklıma geldi birden;
"Aşktan canı yanan her insan içki şişelerinin dibinde arardı tesellisini."
Aynalar çoğaltır yalnızlığımı
Penceresiz duvarlar, eksiltir ömrümü
Ser gözlerini üstüme
Yatırma beni sensizliğime
Taş kesilir yastığım, yorganım
Çorak bedenimin can suyu
Koyma bir başıma
Tütünüm, buğdayım, pamuğum
Tanrı hamaratlığını yitirmiş
Gökyüzünden yeryüzüne
İnen merdivenler
Kan ve savaş.
Toprağın rengi insan sıvısı
Çığlıkları çocukların
Gözleri mavi sulara karışıyor
Dalgalar botları sürüklerken
İnsanlık karada,
Mülteci suda batıyor.
Göçüyor insanlığın en büyük dramı
Paslı küreklerle
Seni Tanrı yaratmıştı bir ücrada
Ve ücranda öldürüyor padişahlar
Ölmeden büyümek istiyorsun
Ya da büyütüp ölmek.
Devrik bir cümle gibi bitiyor hikayen
Ortasında ölüyorsun hayatın...
Tanrı bunun neresinde
Tanrı güçlünün silahında
Tanklarınız yeryüzünde duvar bırakmazken
Gökyüzünü dumanlarınız dolduruyor
Nereye sığacaksın, sığınacaksın
Nereye dua edeceksin
Nereye küfredeceksin
Yaşamak, yaşamak için! /Karalamaca
Bugün şehre yağmur yağdı
Toprak ıslandı,
Ben ıslandım.
Ve içimde halen,
Eskilerden kalma
Ağırlığı, boşluğunun...
Neyini anlatacak olsam
Bir tarafın eksik kalacak:
Düşününce çocuksu,
Hissedince acımsı bir duygudur
Bende kalıt bıraktığın.
Beni, senle çizseydin ya... /Karalamaca