Söz dediğin yanmalı ki damakta tat bırakmalı.
Sayfa 134Kitabı okuyor
Yoklansa da kafatası mezarda her ölenin
Var mı ki bir farkı sultanla kölenin.
(Abdülhamid Han)
Sayfa 124Kitabı okuyor
Ağacın yanında ot küçüktür, dünyanın üzerinde kul küçüktür, âşığın gönlü insandan büyüktür; çünkü içinde Allah yatar.
Sayfa 123Kitabı okuyor
Doğru yanlışlığı ispat edilmediği sürece doğrudur.
Sayfa 76Kitabı okuyor
Hayalin uçuk bile olsa söylemekten korkma , insanlar sana gelebilirler, alay da edebilirler hayallerinle ama asla yılma. İnsan engelleri aşmadan asla şampiyon olamaz.
Sayfa 50Kitabı okuyor
Balık sadece sudayken balık sayılırdı, o sudan çıktığında artık bir yiyeceğe dönüşüyordu.
Sayfa 45Kitabı okuyor
Artık ben küçük bir çocuğum diyemezdim, köküne kezzap suyu dökülmüş bir çiçektim ve bu yangınla büyümüştüm.
Sayfa 43Kitabı okuyor
Keşke dünyayı çocuklar yönetse...
Sayfa 34Kitabı okuyor
SİGARA İÇEN DOSTLARIMA
Ey sigara seninle hiç bir zaman olmadı işim
Bu belaya düşmesin eşim dostum kardeşim
İnsana zararlar veriyorsun tarifsiz, ne biçim
Böyle bir manzara hoşuna gider mi senin hiç, kardeşim
KK
Benim hikayem sizden çok uzakta yaşandı, siz geceleri rahat yataklarınızda uyurken, bir gün sonrasının harika planlarını kurarken, etrafınıza gülücükler dağıtırken benim sevdiklerim ölüyordu.
Sayfa 9Kitabı okuyor
Bir zamanlar ben de basit bir canlının ölümüne ağlayacak kadar yufka yürekli, onu yüreğimde hissedecek kadar çocuktum.
Sayfa 9Kitabı okuyor
Keşke çizebilseydim bütün acıları insanların vurdumduymaz yüreklerine. Kendi coğrafyalarında ateş yanmadıkça başkalarının yangınını hissetmeyen o insanlık, benim gibi binlerce günahsız çocuğun sessiz feryadını, parçalanan hayatını, kül olan geçmişini, Yusuf'un kuyusunda bıraktığı çocukluğunu nereden bilecekti ki...
Sayfa 8Kitabı okuyor
Hazret-i Osman (r)'ın şehadet olayı oldukça meşhûrdur. Abdullah b. Selâm şöyle demiştir: "Kardeşim Osman'ın hâl ve hatırını sormak, bir selâm vermek üzere yanına vardığımda o, kuşatma altında bulunuyordu. Yanına vardım. Selâm sabahtan sonra bana dedi ki: 'Bu gece Rasûlullah (sav)'ı evin şu açılan küçük penceresinde gördüm. Rasûlullah (sav) bana: 'Ey Osman! Seni kuşatma altına aldılar, öyle mi?' diye sordu. Ben de: 'Evet' dedim. Rasûlullah (sav): 'Seni susuz bıraktılar, öyle mi?' diye sordu. 'Evet' dedim. Bunun üzerine bana içinde su bulunan bir tas uzattı, ben de susuzluğum gidinceye dek oradan kana kana içtim. Neredeyse halen onun serinliğini damağımda, omuzlarımın arasında hissetmekteyim. Ve Rasûlullah (sav) bana şöyle söyledi: 'İstersen, onlara karşı sana yardım edeyim. İstersen, akşam yanımızda iftarını aç.' Ben de O'nun yanında iftarımı açmayı tercih ettim.' Allah O'ndan râzı olsun, o gün şehîd düştü
Sayfa 120Kitabı okuyor
