Öyle bir dünya ki rengarenk ve değişik... Hayat bir pencere ki çok dar bir bakışla etrafı yoklayan... Bir oyun ve eğlenceden ibaretsin sen ey dünya! Haddini bil ve ötesini isteme şu fani bedenden. Evet, camları açtım yüzüme çarpsın rüzgarın. Serin ve nefesimi keser bir halde. Uzaydan baksam sana sanki karıncalar geziniyor sanırım. Veya bir gölde balıklar gibi dolaşır insanlar. Evet, sen bir oyun perdesisin veya bir sahne. Gerçeğin ta kendisi değilsin ancak bir yansıması olabilirsin. Gerçeği yansıması... Sen bu kadar cezbediyorsan şu insanoğlunu, hakikatin kim bilir ne güzeldir değil mi ey dünya?