Kaybettiğimiz ruhlara,
Tam 13 yıl oldu.
Eğer Tanrı varsa ve canı sıkıldıkça dünyayı çeken uydusundan burayı izliyorsa, benim gibi kadınların kanallarına denk geldikçe kanalı değiştiriyordur. Bizi eski bir Türk filmi dramında bayağı buluyordur, yüksek zümre edebiyatını seven züppe yaratıcı. Ondan ölesiye nefret ediyorum,
Kitap fuarına gittim bugün. O kadar kitabın içinde kendimi kaybettim resmen. Zorla çıkardılar dışarı. Her kitaba dokunup, her kitabın sayfalarını çevirip, her kitabı koklamak istedim. Her kitabı okumak istedim. O kadar mükemmellerdi ki orda kalmak istedim. Bir insanın gelecek nesillere bırakabileceği en iyi miras kitap olmalı bence.
ADIM YALNIZLIK BENİM
Önce seni
Sonra kendimi
Bugün de kimliğimi kaybettim
Hükümsüzdür
Bulanlar
Boşuna yorulup getirmesin yazık
Çünkü
Ahmet'i türkülere
Selçuk'u şarkılara
İlkan'ı şiirlere gömdüm artık
Bundan böyle
'Adım yalnızlık benim
Soyadımsa ayrılık'
Ahmet Selçuk İlkan
Ne kağıt kalemsiz olmayı bilir ne de ben sensiz kalmayı
Neden bir dert biter diğeri gelir ateştir bu yakmayı iyi bilir
Kuşları anladım da senin kanatların yoktu nasıl uçtun da gittin
Kırık cam misali hatalarım acıtır seni böyle mi kaybettim
Bul beni kaybolmuşum dilim suskun susmuşum
Bak bana mahvolmuşum senden kendimi almayı unutmuşum
**Gökhan Mandır**
" KIRKLI YAŞLARDAN SONRAKİ FARKINDALIKLARIM "
Bazı şeyler için artık sabrım yok; ukala biri haline geldiğim için değil,
aksine hayatımda artık beni mutsuz eden ya da üzen şeyler ile
vaktimi daha fazla kaybetmek istemediğim bir noktaya ulaştığım için…
Laf sokmalara, haddinden fazla eleştirilere ve hangi türden olursa olsun talep ve
Eskiden okuduğum kitapları listelerdim isim isim. Sayıları arttıkça gurur duyardım. Sonraları o listeyi kaybettim. Okuma alışkanlığımı da yitirdim bir dönem sınavlar o bu derken. Bugünlerde içimde bir okuma aşkı var. Üzerine de bu siteyi buldum. Okuduğumu hatırladığım kitapları üst üste ekliyorum aklıma geldikçe. Eskisi kadar olmasa da yine mutlu oluyorum :) Sevdiğim kitaplar hakkında başka arkadaşlarla konuşabileceğim bu site için teşekkürler :)
Kırklı yaşlardan sonra farkındalıklarım…
Bazı şeyler için artık sabrım yok; ukala biri haline geldiğim için değil, aksine hayatımda artık beni mutsuz eden ya da üzen şeyler ile vaktimi daha fazla kaybetmek istemediğim bir noktaya ulaştığım için…
Laf sokmalara, haddinden fazla eleştirilere ve hangi türden olursa olsun talep ve beklentilere artık
Bir hayalim var... Devlet okulu mezunu birisi olarak şimdiki Devlet Okullarının daha iyi bir yere geldiğini görmek istiyorum. Benim okuduğum ortaokul ve lisede futbol sahası, açık ve kapalı spor alanı, basketbol ve voleybol sahaları, canım sıkıldığında yürüyüş yapabileceğim ağaçlıklı bir mekanımız bile vardı.
Ben bu sayede; jimnastik yaptım, basket ve voleybol oynadım. Masa Tenisi oynayıp güreştim. Okulun kütüphanesinde kendimi kaybettim...!!!
Hadi canım sende, Abartma! diyorsanız sizde dört duvar okullarından birisinden mezun olmuşsunuz demektir ve bu söylediklerim sizin için bir hayal olabilir.
Benim oğlum da dört duvar okullarından birisinde okuyor. Yeni nesil bizim nesilden daha iyi değil daha kötü bir eğitim alıyor. Şimdi ben hayal kurabiliyorum ama oğlum kuramayacak.
Bu satırları okuyan insanların içinde belki etkili yerlerde görev yapan birileri varsa diye yazıyorum. Gelin Ağacı yaşken eğelim... Şimdi başlarsak benim oğlumun çocukları daha iyi bir eğitim alabilir. Hem sağlıklı nesiller hemde geleceğin sporcularını yetiştirebiliriz.