Kadın yalvaran gözlerle yeğenine baktı.
"Lütfen bana inan. Zalimliğimiz sevgimizin bir par çasıdır."
"Arada bir yaşanan olumsuzluklara karşın kardeşinizle sizin aranızdaki sevgiden mi söz ediyorsunuz?"
"Hayır, hayır," dedi kadın başını sanki boğulacakmış gibi geriye atarak.
"Sana olan sevgimizi kastediyorum ... "
Kaçmanın yollarını aradım. Yararsızdı. Kapılar sürgülüydü, pencereler örtülmüştü.
.
.
Bu sayfaları gizlice yazmayı becerdim.
Balkonun bir çatlağından sokağa atıyorum.
Umarım biri bunları okur.
Umarım biri beni kurtarır.
Bazen insan bir yerdeki kanıtları göremez çünkü apaçık ortadadırlar.
Sayfa 132 - Can Yayınları
Yemekten sonra odasına döndü, Musset okudu ve içinde Bir Zamane Çocuğunun İtirafları'ndan esinlenen bir yazma arzusu duydu.
Beni en çok rahatsız eden tarafı bedenine kıyasla çok büyük, çok ayrık ve farklı renklerdeki gözleriydi. Biri mavi, öteki sarıydı. Birbirimize günaydın bile dilemiyorduk.
* kedi :)Kitabı okudu
“ Ancak hayatın zamanını yanında kucaklamak istediğini ona gösterdiğin zaman bir kadını onu sevdiğine ikna edebilirsin. Dahası: tüm zamanları. Yaşanmış olanları. Yaşanmamış olanları. Yaşanabilecekleri.”
Sayfa 186Kitabı okudu
"Yazmak kendi ruhumuza doğru göç etmenin bir
yoludur. "
Sayfa 142
"Ne hakkında yazıyorsun, Calixta?"
"Bir şey hakkında yazılmaz," dedi çok alçak sesle,
"sadece yazılır."
Sayfa 127 - Can Yayınları
Bazen hastalık insanları iyileştirir.
Sayfa 148 - Can Yayınları
"Yazmak, kendi ruhumuza doğru göç etmenin bir yoludur."
İnsan ne olacağını bilemez ...