Elbette verdiğin zaman merhametlisin;
ama verirken, kabul edenin de utandığını görmemek için yüzünü başka tarafa çevirirsen.
Sayfa 33
Bendeki yaşamın sesi sendeki yaşamın kulağına ulaşamaz, ama kendimizi yalnız hissetmemek için konuşalım.
Sayfa 15
Biraz sabır, küçük çocuk, biraz sabır
Ama Allah' ın koyduğu yerde
Yıldızlar daima yalnızdır.
Sayfa 83Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Öyle bir rûzigâr ki,
Kendi gitti,
İsmi bile kalmadı yadigâr.
Yalnız şu beyit kaldı,
Kahve ocağında, el yazısıyla:
" Ölüm Allahın emri, ayrılık olmasaydı. "
Sayfa 47
Sen küçük kız, ver bir gazete
Hangisi olursa olsun !
Öperdim ellerini kötüye çekilmese,
Çocukluğunu satıyorsun.
Hiç düşündünüz mü, sarhoşsunuz...
İğrençtir adeta.
İstediğiniz kadar yoksul olunuz,
Keyfediyorsunuz ya !
Sayfa 110Kitabı okudu
İntihar edenlerin çoğu, yarı yolda kalmış katillerdir. Başkalarını öldürmeyi göze alamadıkları için kendilerini öldürürler...
Sayfa 211
" Doğrudur, inkâr edemem. Garabetten hoşlanıyorum. Garipte ürpertici bir taraf var. "
" İşte bu yüzden. Ben yalnız hüzünlü şakalar ve acıklı alaylardan hoşlanırım. Sırf gülmüş olmak için gülmek, beni korkutuyor, ürkütüyor beni. Gülmek, sadece trajediye hazırlanmaktır. "
Sayfa 176
Aşk ritimdir. Ritmin ilmi ise matematiktir. Aşkın hissi ifadesi müziktir. Anlaşıldı mı: İfadesi diyorum, gerçekleşmesi değil.
Sayfa 44
Cadde bir örgüden başka nedir ? Arzulu bakışların;küçümseme, merhamet, sevgi, nefret bakışlarının; birbirini arayan, birbirinden kaçan bakışların kesiştiği bir örgü; asıl anlamları kristalleşip kalan bütün sözlerin, düşünce ve isteklerin iç içe uçuştuğu ve hepsinin birleşerek, yoldan geçenlerin ruhlarını kuşatan o esrarlı dokumayı dokudukları bir örgü.
Sayfa 32
Çok gezen, vardığı yeri aramış olan değil, ayrıldığı yerden kaçandır daha çok.
Sayfa 25
Bilge bir ruh, dikenlerin arasından incir toplayabilir, seven bir yürek karanlıklardan ışık elde edebilir.
Sayfa 55
Onu sevdiğimi söyledim; sevgi de kendini farklı şekillerde gösterir. Bazen bilgelik, bazen adalet, bazen de umuttur. Çünkü ona olan sevgim, onun içindeki ışığın, ara sıra kapıldığı tedirginliğin karanlığını dağıttığını görmek umuduydu. Ama pisliğin temizliğe, zorbalığın sevecenliğe, düşüncesizliğin bilgeliğe nerede ve nasıl dönüşeceğini bilmiyordum. İnsan, kurtulmuş olmadıkça, ruhunun maddenin köleliğinden ne şekilde kurtulduğunu bilemez. Güneş doğmadıkça, çiçeklerin nasıl gülümsediklerini bilmedikleri gibi.
Sayfa 54