Dedin ya hor görme yola çıkmış insanı
dünyayı onda bul, kendini onda tanı
Söyleyene kastedilse bile söz susmuş olmaz
derisinden ayrı düşer can küsmüş olmaz
yola çıkan yolda kalmaz Nesimî
yoksuluz ama yine de mutluyuz
bizim için de dönüyor çünkü dünya
diyenlerin o alaycı ve sevecen
dilleriyle konuşuyor hâlâ
dilini çıkaran küçük ve haylaz
bir çocuk gibiydi o da
yüzüne bakarken yaşadığı günlerin
Duruyor hâlâ bakışı
temiz bir gökyüzü arayan martılarda
ne dediysem bir alev söylemiştir onu
ağzım değil
Uğur gitti
bir peçete parçası üzerinde
geriye kalanlar ondan
son dizeleriyle yaptığı yorum:
"Öldüğümde
doğduğum yere gidiyorum
yıllarca süren bir hasret
ve bilinmezliği
işte böylece yeniyorum "
göze görünmez adımlarla
sabrı yürüyüşünden belki
Kıyamete doğru hızla ilerlesek de, bir taş alıp şeytana atmaya hâlâ muktediriz. Bize düşen; şeytanı yaralamak ya da öldürmek değil, taş alıp atmaktır. Gerisi yüce Yaratıcı'nın işidir...
bugün soruları da cevapları da başkaları üretiyor. Biz de başkalarının planlı sorularına verdiği cevapları okuyarak doğruyu bulmaya çalışıyoruz...
Kendi geleceğinin yok edilişine razı olanları kendilerinden başka kurtaracak yoktur...
Her dizeyle biraz daha ilerlesin bu çerçeve
her sözcük bütünlesin içine konan resmi
hadi benim yüzümle ama senin kanatılmış yazgın
hadi benim bitimsiz özlemim ama senin yüzünle
birlikte dile gelsin bu resimde
hadi benim sesimle ama senin hüznünden
hadi benim acımdan ama senin sesinle
birlikte söz edilsin bu şiirde
Rüzgârı eğlesem suyu yormasam
yaramın azmasına küskün kalmasam
Bakılanı görünür kılan
yalnız bizi değil
kendini de görür
bize baktı mı
ah islere bulansaydım, dumanlar solusaydım
yakalarına sarılsaydım, hesap sorsaydım
eksileni yerine koysaydım, elim yatkındır
ben de onunla olsaydım o yangın akşamında