Eden
Varlığını bile unutmuşum, ne okusam diye kitaplığa göz gezdirirken denk geldim. Bu kitabı kendim satın almışım gibi hatırlıyorum ama emin değilim. Sena'nın okumam için aldırdığı kitaplardan olabilir ama bu naylon hafızaya güvenip iki laf etmeye gelmez, insanı yarı yolda bırakır. Kitabı alışımdan çok sonra (yani kısmen yakın gelecekte) ve
Bugün çok düşünmeyi düşündüm ve ortaya bu çıktı ( şiire benzettiğim için şiir etiketinde bulundum siz benzetemediyseniz sorun değil :))
Kendime odaklanmaya çalıştıkça
kendimden daha çok uzaklaştım
Sorun kendim miyim yoksa
kendim olmamaya çalışmak mı?
Düşünüyorum, düşünüyorum
çok düşünüyormuşum
olabilir
Ama olmasa iyi olurdu
Seni düşünüyorum, gözlerini
aslında daha çok burnunu
Seni düşünmek güzel geliyor
Diğer her şey yorucu
Kendimi düşünüyorum, salt kendimi
Sonra odaklanmayı
İkisi de çok çirkin şeyler
Düşünmek de öyle gerçi
Ama seni düşünmek güzel, sadece seni
Belki ilk ve en belirsiz soru budur: Bu dersleri öğrenen kim? Ben kimim? Hayatımız boyunca bu soruyu kendimize defalarca sorarız. Doğumla ölüm arasında adına yaşam dediğimiz bir deneyim olduğunu kesin olarak biliriz. Peki ama ben bu deneyim miyim, yoksa bu deneyimi yaşayan mı? Ben bu beden miyim? Kusurlarım mıyım? Bu hastalık mıyım ben? Bir anne, bankacı, sekreter ya da spor meraklısı mıyım? Yetiştirilme biçimimin bir ürünü müyüm? Değişebilir miyim -ve hala kendim olabilir miyim- yoksa daimi olarak değişmez miyim? Bunların hiçbiri değilsiniz. Elbette kusurlarınız var ama siz, o kusurlar değilsiniz. Bir hastalığınız olabilir ama siz, size konulan tanı değilsiniz. Zengin olabilirsiniz ama siz, kredi değerlendirmeleriniz değilsiniz. Siz, özgeçmişiniz, semtiniz, dereceleriniz, yanlışlarınız, bedeniniz, rolleriniz ya da unvanlarınız değilsiniz. Tüm bu şeyler siz değilsiniz çünkü bunlar değişebilir.
27 ekim.
Bazen seni düşünüyorum.
Göğsündeki sigarayla karışmış parfüm kokunla hayal ediyorum. Büyük öpüşlerini, sımsıkı elle tutuşlarını, seviş kelimelerini.
Bazen diyorum ki ne güzel seviliyorum.
Evet hayatımda ilk kez sevildiğimi düşünüyorum ama daha da önemlisi bunu görüyorum.
Körü körüne bi inanç değil bu.
Sen benim mentorum, kültür adam, arka
Deprem!
Ben yaklaşık 7 sene Adıyaman' ın Kahta ilçesinde görev yaptım.
Adıyaman benim mesleğe başladığım yer.
İlk göz ağrım.
Adıyaman' da üçüncü yılımı doldurana kadar hiç çekinmedim o topraklardan.
Meğer yerin altında zamanı gelen bir felaket varmış.
Hikayem şöyle başlıyor,
3 Mart 2017, 14.07' de merkez üssü Samsat olan bir deprem
Kendimize sormaktan çekindiğimiz soruyu Blanchot bizim yerimize sorar.. "Kendim için korkunç olan ben olabilir miyim?"