Bazen ruhu, yaladıkça yavaş yavaş eriyen kesmeşekere benzetirim. Hayatta başımıza gelen her korkunç olayda bir kısmı daha erir. Şeker küçüldükçe küçülür, derken bir gün tamamen eriyip gider. Bunu yaşadığımda ruhum çok örselenmiş ama henüz tümüyle dağılmamıştı. Adını Leo koymak istediğim oğlum doğduğu gün o şekerden öyle büyük bir parça koptu ki ruhum ikiye bölündü, ben hastanede iyileşmeyi beklerken Leo Gross'un sonbahardaki ilk trenle doğuya gönderildiğini duyduğumda ruhumun yarısı çok yüksek bir yerden düşmüş gibi paramparça oldu.
Sayfa 236-237
Sayfa 237Kitabı okudu
Kesmeşeker - Her Şey Sermaye İçin Sevgilim
Gülümse biraz acılar kiraz bizde hep yaz
youtube.com/watch?v=Ys3oabN...