Bir anıyı bir şehre bağlayan hat üzerinde
Kendine kıvrılmış kendine kurumuş
yapraklar iyileşmez
Ömür boş yere çıkılan bir yolculuğu anlatır
Yanlış bir yere uğramaktır sonbahar
Hışırdayan rüzgârdır
Yaprak hışırdamaz
Uzun bir yol gibidir gözleri insanın
Gelip geçen bir şey iyileşmez
Bu gece bu hat üzerinde
iyileşen şey zamandır
İnsan iyileşmez
Kim bagislayacak beni
Kim Bağışlayacak Beni
Bekledik, başka başka odalarda
Çektiğimiz ağrı dinsin,
Bir çocukluk düşü gibi
İnce bir sızıya dönsün diye...
Birhan Keskin
Bir papatyanın olmaz yaprağına düştüm,kim bağışlayacak beni..🌼
Sevgilim sabahın erkenini seviyor.
Ben geceyi ve esmerliğini onun.
O dorukları seviyor, korkuyor bundan.
Ben rüzgarla buluşan tepeyi, tuhaflığı.
Ona bir yeşil gülümsüyor,
ben, hayatı delice sevdiysem nasıl,
diyorum, seni de öyle.
O kendi boşluğunda oyalanan günlerde
canı sıkılan bir çocuk gibi uyuyor,
ben göğe bakıyorum geceden.
Kendi çukuruna bulmuş deniz gibiyim.
Diyorum yanında,
o sabahları eğilip öpüyor denizi.
Kim Bağışlayacak Beni
Birhan Keskin
İyileşen şey zamandır, insan iyileşmez.
Kim Bağışlayacak Beni | Birhan Keskin