HİKAYENİN DEVAMI BELKİ SONRA
Bozkırın ortasında alaca karanlığın derinliğinde dört nala koşan atları gördüm. Rüzgarla yarışırcasına koşan bu atlar da neyin nesiydi? Bir karga uçup geldi karşı evin bacasına kondu ve o bed sesiyle etrafı inletti. Ya da ben öyle sandım. Atlar döndü dolaştı karşı evin kapısında durdu. Atlardan bir bir indi süvariler.. perdenin arkasında onları
Bazende rüyamda bir şemsiyeyle uçtuğumu hatırlıyorum.
Gecenin karanlığında, ayın gülümsediğini ve yıldızların kahkaha attığını hayal etmek zor değil.
Gece olduğunda, dünya bir karikatür filmi oluyor sanki ve ayın yüzü güldükçe, yıldızlar birer mizah perisi gibi fısıldıyorlar kulağıma.
Yatağa uzandığımda, düşüncelerim birer komedi şovuna dönüşüyor.
Belki de dünya aslında bir palyaço partisidir ve
"Sevgili dost, kim kazandı? Atom bombasını Hiroşima'ya atan mı? Everest'in tepesine ilk kez varan mı? Doksanıncı dakikada maçı alan mı? Diriler mi, ölüler mi? Çobanlar mı, sürüler mi? Efendiler mi, köleler mi? Kim kazandı? Sevgili dost, herkes kaybetti. Ölüm kazandı."
- Ali Ural / Posta Kutusundaki Mızıka
OKUMUŞ BİR İŞÇİ SORUYOR
Yedi kapılı Teb şehrini kuran kim?
Kitaplar yalnız kralların adını yazar.
Yoksa kayaları taşıyan krallar mı?
Bir de Babil varmış, boyuna yıkılan,
kim yapmış Babil'i her seferinde?
Yapı işçileri hangi evinde oturmuşlar
altınlar içinde yüzen Lima'nın?
Ne oldular dersin duvarcılar Çin Seddi bitince?
Yüce