Sultan Murad Hüdavendigar
SULTAN MURAD HÜDAVENDİGAR
Balkanlar Fâtihi
Orhan Gazi zaferlerle dolu ömrünü ikmal edip beka âlemine göçünce, fetih sancağını oğlu Murad Hüdâvendigâr devir almıştı. Sultan Murad, atasından devraldığı mirasa layık olduğunu göstermiş, Anadolu ve Balkanlardaki fetihleriyle Osmanlı Devletini muhteşem bir imparatorluk haline getirmiştir. 27 yıllık
Bugün çekildiğimiz fotoğraflara bakarken annemin, babam seneler evvel vefat etmiş olmasına rağmen hala evlilik yüzüğünü çıkarmamış olduğunu fark ettim.
Neden bu zamana kadar dikkatimi çekmemişti bu durum? Neden şimdi anlam kazandı o yüzüğün o parmaktaki duruşu? Sonra yüzüne baktım; tüm dünyevi hazlardan arınık, acıların şekillendirdiği, aşındırdığı bakışlar...
Ne kadar yaşayacağımızın, ne yaşayacağımızın hepsinden önemlisi öldükten sonra nereye gideceğimizin bile belli olmadığı bir dünyaya ne kadar çok acı sığdığını duyumsadım içimde.
Herkes annesinin gözlerine baktığında benim annemin gözlerindeki yorgunluğu görecek, bugün dikkatlice bakın. Anne olduğumda ben de mi aynı gözlerle bakacağım dünyaya?
… kim bilir…
HİKAYENİN DEVAMI BELKİ SONRA
Bozkırın ortasında alaca karanlığın derinliğinde dört nala koşan atları gördüm. Rüzgarla yarışırcasına koşan bu atlar da neyin nesiydi? Bir karga uçup geldi karşı evin bacasına kondu ve o bed sesiyle etrafı inletti. Ya da ben öyle sandım. Atlar döndü dolaştı karşı evin kapısında durdu. Atlardan bir bir indi süvariler.. perdenin arkasında onları
Paul Lafargue, Basit Sosyalist Gerçekler
İşçi. Ama eğer efendiler olmazsa kim bana iş verecek?
Sosyalist. Bu bana sık sorulan bir soru; hadi bir bakalım. Çalışabilmek için üç şey gereklidir: Bir atölye, makineler ve ham madde.
İ. Evet.
S. Atölyeyi kim inşa eder?
İ. Duvarcılar.
Bazende rüyamda bir şemsiyeyle uçtuğumu hatırlıyorum.
Gecenin karanlığında, ayın gülümsediğini ve yıldızların kahkaha attığını hayal etmek zor değil.
Gece olduğunda, dünya bir karikatür filmi oluyor sanki ve ayın yüzü güldükçe, yıldızlar birer mizah perisi gibi fısıldıyorlar kulağıma.
Yatağa uzandığımda, düşüncelerim birer komedi şovuna dönüşüyor.
Belki de dünya aslında bir palyaço partisidir ve
"Sevgili dost, kim kazandı? Atom bombasını Hiroşima'ya atan mı? Everest'in tepesine ilk kez varan mı? Doksanıncı dakikada maçı alan mı? Diriler mi, ölüler mi? Çobanlar mı, sürüler mi? Efendiler mi, köleler mi? Kim kazandı? Sevgili dost, herkes kaybetti. Ölüm kazandı."
- Ali Ural / Posta Kutusundaki Mızıka
OKUMUŞ BİR İŞÇİ SORUYOR
Yedi kapılı Teb şehrini kuran kim?
Kitaplar yalnız kralların adını yazar.
Yoksa kayaları taşıyan krallar mı?
Bir de Babil varmış, boyuna yıkılan,
kim yapmış Babil'i her seferinde?
Yapı işçileri hangi evinde oturmuşlar
altınlar içinde yüzen Lima'nın?
Ne oldular dersin duvarcılar Çin Seddi bitince?
Yüce
"Sevgili dost , kim kazandı ? Atom bombasını Hiroşima'ya atan mı? Everest'in tepesine ilk kes varan mı? Doksanıncı dakikada maçı alan mı? Diriler mi , ölüler mi ? Çobanlar mı, sürüler mi ? Efendiler mi , köleler mi ?
Kim kazandı ?
Sevgili dost , herkes kaybetti . Ölüm kazandı."
Kim ....
Sevgili dost, kim kazandı? Atom bombasını Hiroşima'ya atan mı? Everest'in tepesine ilk kez varan mı? Doksanıncı dakikada maçı alan mı? Diriler mi, ölüler mi? Çobanlar mı, sürüler mi? Efendiler mi, köleler mi? Kim kazandı? Sevgili dost, herkes kaybetti. Ölüm kazandı."