Güven, insanoğlunun en kırılgan hazinesidir. Ona sarılanlar kudreti elde ederken, yitirenlerin acı çığlığı gökyüzünde yankılanır.
Maskülenlik toplumun dışladığı, yeni çağ pazarlama yöntemlerine aykırı bir erkek ruh şeklidir. Günümüz dünyası humanitesi, güçlü erkek olgusunu kırarak alfa dedigimiz toplumun siyahı ve ya beyazı erkeklerin varlıgını kabullenmeyip tam aksine kırılgan, dişil ruhlu, zayıf Erkek tiplerini öne sürüyor. Koyun, biat eden, karşı cinsin lafından çıkmayan, öz saygısını yitirmiş erkekler sistemle paralel şekilde ilerler. Bu erkekler manipüle edilmeye ve ileriki safhada zincirin zayıf halkaları olmaya mecburdurlar.
Bu anlayış karşı cinste de daha farklı bir anlayışa sebep olarak daha eril ve dış hayatta güçlü kadın figürleriyle çarpıcı bir şekilde ortaya çıkmaktadır. Fakat güçlü kadın diye bir şey yoktur. Kendini güçlü olarak ifade eden kadınlar da zincirin zayıf halkalarından biridir
Sistem erkeklerde baskın rolü kadınlara taşıyarak, saf ve biatçı bir insan kavramını ön plana almak istiyor. Kadınlar da güçlü roller, egolar sergileyerek pazarlamanın üst kısımlarına taşınıyorlar.
Yaşın önemi yok.. hissettiğim yaştayım..
Kaç yaşındasın? dedi.
Yürek yaşımdayım, dedim. Nasıl yani, dedi..
Dedim ki;
Yürek yaşım hep çocuk, bazen haşarı.
Yürek yaşım bazen çılgın genç, bazen romantik ve çılgın bir aşık. Haksızlıklara dur diyen isyankar bir asi..
Yürek yaşım bazen orta yaş.
Hiç bitmeyen koruma duygusuyla dolu..
Yürek yaşım bazen bir kelebek..
Narin, kırılgan ve hassas..
Yürek yaşım bazen uçsuz bucaksız bir papatya tarlası.🌼🌼
Saf ve doğal..! 🦋🤫😌
(Alıntı)
İnsan yumuşak ve esnek doğar,
Ölünce kaskatı ve serttir.
Bitkiler yumuşak ve bükülebilir doğar,
Ölünce kırılgan ve kurudurlar.
Yani her kim sert ve katı ise
Ölümün mürididir.
Sert ve katı olan kırılır
Yumuşak ve esnek olan galip gelir.
LAO TZU
Kadrolu Yalnızlar için
unuttuklarınızı soruyorum
hiç hatırlamak istemediklerinizi
teninize iz bırakanları
ve izinizi taşıyan tenleri
görmesenizde sezdikleriniz var mı sizin
unutmasanız da unutur gibi yaptıklarınız
NEREDEN BİLECEKSİN
Nereden bileceksin, şehrin sokaklarında
Kaybolan ışıkların gözlerim olduğunu
Her seher yüreğimde açan karanfillerin
Her akşam ellerimde sararıp solduğunu
Nereden bileceksin
Kim bilir, belki bir gün kapıma geleceksin
Siyah tüylü martılar yorgun pencerelerde
Bakışları yanacak kırılgan fenerlerin
Benimle ağlayacak, benimle
"Şimdiyse kırılgan mektuplar yazıyorum
Hangi adrese göndereceğimi bile bilmeden"
Çok iyi bilirim 'kelebeklerin neden kırılgan' olduklarını: Kelebek olmayı seçtiklerinden.
✍🏻| 
Oruç Aruoba
Bencilliği, rekabeti ve herkes tarafından tanınır olma ihtirasını körükleyen bu çağ, dünyanın kendi etraflarında döndüğü yanılgısına saplanmış milyonlarca insan yarattı. Sürekli beğenilmeyi ve onaylanmayı arzulayan bu insanlar, aslında bir çocuğun duygusal zekasına sahip. Göstermelik özgüvenlerinin ardında ise savunmasız ve kırılgan bir ruh yatmakta.
Kendi sesimden dinlersem kendimi, anlatamadığımda şiire vurursam işi belki geçer dedim..
Ben Sidelya..
Nahif, kırılgan, hayalci..
Cennette açan o çiçek olabilir miyim bilmiyorum.
Saate bakmayı hiç sevmiyorum.
Zaman giderken ben gitmiyorum çünkü.
“Bu son” dediğimde kimse inanmasın, hiçbir şeyin sonunu getiremiyorum.
Filmlerin bitiş jeneriğine takılıp kalışımdır ispatı.
Çok deneyip olduramadığım şeyler var, olmadı diye vazgeçmiyorum.
Hiç susmuyorum, devamlı yazıyorum.
Sanırım bu yüzden çok susanların yoluna ölüyorum.
Bana kimseye benzememe ayrıcalığı veren kusurlarımı seviyorum.
Milattan önce doğsaydım kesin filozof olurdum diyorum.
Zamanın içindeyim ama büsbütün de dışında.
Bu paradoksa her defasında yeniliyorum.
Derin konular hakkında konuşamamak yalnızlığından muzdaribim.
Derin gözlere inanıyorum, derin sözlere, Kafdağı’nın ardındaki ihtimallere, kendimi anlatmak isteğim tekil kişiye.
Dünyada taştan yığınlarım yok, evimi bir ben biliyorum ve emanet rüyaların sahibini.
Yaşım hurdaya çıksa bile gönlümün taze bir çiçek olarak kalacağından eminim, bu yüzden ölümden sonrasına iman ettim.
Yanmak mı? Bilmem.
Uzak bir kahkahadır kulağımda cennet.
Yanmaktan duyamıyorum.
Esra Yıldırım