...Bir insan tüm dünyayı ele geçirir, fakat ruhunu yitirirse bunun ne yararı olur?
Sayfa 159Kitabı okudu
Ne yazık ki dünyevi cennetlerin ömrü çok kısaydı.
Sayfa 89Kitabı okudu
Bir arada olduğumuzda bazen aptallığına çok kızardım; fakat o gidince yalnızca iyi yanlarını hatırlıyorum. Hayat böyle, değil mi?
Sayfa 61Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
"Gurur, insanın duygularını saklamasına yarar. Onları hissetmene engel olamaz."
Sayfa 12Kitabı okudu
Var olan tek gerçek ve inanılası öğretmen, insanın kendi vicdanıdır.
Sayfa 132 - Can YayınlarıKitabı okudu
Anlayış, bilgiçliğin kibriyle değil, alçakgönüllülükle doğar.
Sayfa 131 - Can YayınlarıKitabı okudu
Bana hâlâ öyle geliyor ki, ilişkilerdeki kolaylık aşkı ucuzlatıyor, hafifletiyor.
Sayfa 116 - Can YayınlarıKitabı okudu
Acıdan ölmektense, bir hiçten ölmek daha kolaydır, acıya isyan edebilirsin, hiçe hayır.
Sayfa 97 - Can YayınlarıKitabı okudu
Aynı dili konuşuyorduk ama bu tek ortak noktamızdı.
Sayfa 97 - Can YayınlarıKitabı okudu
Anlayışın sessizliğe gereksinmesi vardır.
Sayfa 71 - Can YayınlarıKitabı okudu
İnsanın kendi içindeki karakteri yetiştirmesi, ama bunu yaparken de çevredeki hiçbir şeyi algılamaması, hâlâ soluk alsa da ölü olmaya benzer.
Sayfa 69 - Can YayınlarıKitabı okudu
Dışarıdan gelen fazlalıkları, kendimize ait olmayanları ayırtıp attığımız zaman, doğru yoldayız demektir.
Sayfa 64 - Can YayınlarıKitabı okudu
... mutluluk neşenin yanında güneşin yanında bir elektrik lambası gibidir. Mutluluğun hep bir nesnesi vardır, bir şeyler yüzünden mutlu olunur, varlığı dışarıdan bir olaya bağımlıdır. Oysa neşenin nesnesi yoktur. Belirgin olmayan bir nedenle sarar seni, varlığı güneşe benzer, kendi yüreğinin ısısıyla yakar.
Sayfa 57 - Can YayınlarıKitabı okudu
Sevgiye tembellik yakışmaz, onu dolu dolu yaşamak için kararlı ve güçlü devinimler gereklidir.
Sayfa 50 - Can YayınlarıKitabı okudu
İç dünyam düzenli değildi, bu yüzden içimde kaynayan karışıklığı dış dünyada görmek beni rahatsız ediyordu.
Sayfa 30 - Can YayınlarıKitabı okudu
Belki de nineler ve dedeler, kayıpları adlandırmaya değmeyecek aksesuarlar olarak görülüyorlardır. İnsan dedesinden ve ninesinden, ne öksüz, ne yetim, ne de dul kalır. Onları uzun yolun bir yerinde doğallıkla, dalgınlıkla, sanki bir şemsiye unutur gibi bırakırız.
Sayfa 16Kitabı okudu