aşlı gazeteci Kemal Bey ve şikayetçi olduğu huzurevi doktoru,Türkan,Tarık ve Refik beni çok etkiledi.Kemal Beyin çocukluğundan gelen yaraları ve Tarık’ın peşinden gitmesi,o zavallı çocuğun hikayesi...Türkan’ın sessizliği ve kabullenişleri(annemlerin kuşağını hatırlattı),Refik’in başına gelenler ve eşinin duyguları...Gazeteci Kemal ,80 yaşında bir huzurevinde,size kendi anılarını öyle anlatıyor ki; gözünüzde her anı canlandırıp ,her anı yaşıyorsunuz, o denli içten...
O dönem yaşananları, ismi geçen gazetecileri detaylıca araştırıp bilgi sahibi oldum, ünlü şairimiz Edip Cansever’in bilmediğim şiirleri ile tanışıp, unuttuğum bazı şarkıları hatırladım.
Kısacası sadece roman değil, okuduğum altı dolu dolu samimi ve geniş bir araştırma ile yazılmış eser...En çok da doktor şaşırttı beni,hem çok duygulandım hem de etkilendim...
Yazarın sade ve samimi anlatımı ile o yıllara gittim.O eski aile hayatının sıcaklığı, pazar günü telaşı, bahar temizlikleri, merdaneli makineler ve o yılların samimi insanları, dostlukları , okurken içim sıcacık ve huzur doldu.Hayata kısa bir mola vermişim hissine kapıldım...
Şunu da söylemeden geçemeyeceğim ki çocukluğumdan hatırladığım 90lı yılların sonlarından itibaren hayatın çok farklı ve hızlı değiştiği...
Kaleminize sağlık, okurunuz bol olsun , bizde sizin gibi kaliteli insanların kalemini okuyalım...
