Haruki Murakami okuyorsam ne beklemem gerektiğini tahmin edebiliyorum: ailesi ile sorunlu bir ana karakter, alternatif bir dünya, neredeyse kitapta ortaya çıkan her karakterin dinlediği klasik müzik, fiziksel olarak var olmasa da kediler (Bu kediler Natsume Soseki'den mi geliyor bilmiyorum) ve bol kepçe cinsellik (bunu ben görmek istediğim için görmüyorum, açıkca gözüme sokuluyor ki 1Q84'de bu oldukça fazla denilebilir). Kitabı okurken çok sıkıldım açıkcası. Çok fazla tekrar vardı, bir karakterin geçmişi ile ilgili kısımlar en az 3-4 kez koplaya yapıştır gibi tekrarlanıp duruyor. Birbirinin cümlelerini tekrarlamalarını işin içine katmıyorum bile, bu Japoncanın konuşma tarzından olabilir sonuçta.
Konu baş kadın karakterin çocukluk aşkı olan, kaderin onları bir araya getireceğine olan inancı ile, baş erkek karakteri bekleyişi üzerine. Erkek karakterimiz de çocukken karşılaştığı ve üzerinde etki bırakan bu kızı ara sıra hatırlasa da başlarda bunu pek aşk olarak tanımlayamıyorum. Gerçek dünyada birbirlerini arayıp bulmak yerine yazar karkaterlerin birbirlerini arama maceralarını, yine nerden ortaya çıktığı belli olmayan, başka bir boyutta gerçekleştirmeyi seçmiş.
Bu Haruki Murakami'nin okuduğum 6. kitabı ve kendini çok tekrarladığını düşünüyorum. Aslında bir yazarı bu kadar üst üste okumamamak daha iyi. Diğer okuduğum kitapları arasında dediğim gibi bu -sadede gel artık dediğim oldu- en sıkıcı olandı benim için. Belki de kitapları bu kadar cinsellik içermese kurgu kitapları içinde severek okuyacağım bir yazar olurdu.
