Aişe (r.anha) şöyle demiştir: Rasûlüllah (s.a.v.) iki şeyden birini yapma konusunda serbest bırakıldığı zaman günah olmadığı sürece mutlaka en kolay olanını tercih ederdi. Yapılacak iş günah ise ondan daima en uzak kalan kendisi olurdu. Allah'ın yasakladığını çiğnemediği sürece şahsı adına hiçbir şeyden intikam almamış; Allah'ın yasağı çiğnenmiş ise onun cezasını mutlaka Allah için vermiştir. (Buhâri, Menakıb, 23, Müslim, Fezail, 77)