Hepimiz çocuk olduk… Farklı oyunlar oynayıp, farklı yerlerde büyüse de hemen her çocuğun pek çok ortak noktası vardır. Mesela hayalleri sınır tanımaz. Çocukların küçük hayallerinden daha büyüğünü düşünmeniz mümkün değildir.. Mesela çocukların canını acıtmak zordur. Acısa bile, reaksiyonunda direniş vardır, acıyı hafife alma ve baş kaldırış vardır, meydan okuma vardır. "Acımadı ki" diyerek her şeye rağmen ayağa kalkar ve acıyı biriktirmeden yaşama sil baştan devam ederler. Ve içindeki çocuğu öldürmeyenlerdir ancak her düştüğünde "acımadı ki" diyebilenler.
Biz de birkaç yıldan beri çeşitli konularda görüşlerimizi yazıp sosyal medya üzerinden paylaşan, zaman zaman da toplantılar düzenleyerek sosyal medyadaki bu paylaşımlarımızın ötesine geçip gerçek dostluklarda buluşan ve her birimiz farklı alanlarda faaliyet gösteren Milliyet Blog yazarları olarak bunu yazıya dökmeye karar verdik. Bu projeyle, her birimiz çocukluğumuzda bizi en çok etkileyen ve derin bir iz bırakan birer anımızı yazarak bir kitapta toplayalım ve şimdinin çocuklarına, eskilerde çocuk olmanın tadından biraz tattıralım istedik… Onları düşündürelim, hayal dünyalarına katkıda bulunalım, bilmedikleri bir dünyayı öğretelim… Bununla da kalmayalım, şimdinin büyüklerini gülümsetelim, bazı tatları hatırlatalım, şu anda kendi çocuklarını yetiştirmekte olanlarda ise tazelenmiş farkındalık yaratalım. Amacımız sadece dünyaya bir parmak bal çalmak hepsi bu!
-Bekir Gümüş-
(Tanıtım Bülteninden)
