Alexandre, doğuştan engelli bir bireydir. Bu cümle onu diğer insanlardan farklı kılmaya yeterli midir? Hayır, asla. Kendini Sokrates ile diyalog kurarken hayal etmesi aslında çok şeyi açıklıyor. Çok çalışıp, inanarak özgürlüğüne kavuşmaya hedeflemiş. Onları toplumdan soyutlayan her şeye karşı direnmiş. Karşılaştığı tüm zorluklar onu bu yolda sindirmek yerine daha da güçlendirmiştir. Ama derin yaralar da benliklerinde hep olacaktır. Bir bakışın, bir tebessümün bile onlarda nasıl bir yara bıraktığını okuyunca daha derinden anlıyorsunuz. Onların özgürlüğe ulaşmasında yollarını açmak yerine tıkamak bazıları için en kolayı olabiliyor. O engelli bir birey olduğu için ona bakılmasından, dışlanmasından ve daha nicelerinden kaçarak yolundan sapmamış. Alexandre, içinde taşıdığı her duyguyla ve yarayla Sokrates ile konuşuyor. Her noktaya değiniyor. Merkezde engelli arkadaşları ile aralarında oluşan dostluğu dış dünyada bulamayınca daha çok yoruluyor. Birbirlerinin başarılarına sevinmeyen insanlar onun gözünde hep farklı kaldı. Dünyanın gerçekleri ile özgürleştikçe karşılaştı. İnsanin acizliği, kırılganlığı ve yaşadığı felaketler onu geri sindirmek yerine özgür ve mutlu olmak adına daha da güçlendirilmelidir. Çalışmak ve çalışmak. Alexandre için özgürlük ve mutluluk bununla gelmiştir. Engeller özgür olmaya engel değildir. İnsana kendini sorgulatan bir kişisel gelişim kitabıdır. Kesinlikle okunmalıdır.
