Sonbaharda, az sayıda cesur ruh, elma toplamak için gizlice ormana süzülür. Ama Çayır'ı görüş alanlarından çıkarmamaya özen gösterirler. Her zaman, herhangi bir belayla karşılaşmaları halinde, koşarak, 12. Mıntıka'nm güvenli ortamına kaçacak kadar yakın mesafede kalırlar. "On İkinci Mıntıka. Güven içinde açlıktan ölebileceğiniz eviniz," diye mırıldanıyorum. Sonra, telaşla omzumun üstünden arkama bakıyorum. Burada, hiçliğin ortasında bile, birilerinin sizi duymasından korkarsınız.
Patlamanın ve havaya uçan sıkı toprağın etkisiyle fena sarsıldım. Sırt çantam düşüşün etkisini azaltmaya pek yaramamıştı. Neyse ki ok kılıfım dirseğimin kıvrımına takılarak hem kendini hem de beni koruyordu...