Adı Yok - Sayı 78 Gönderileri
Adı Yok - Sayı 78 kitaplarını, Adı Yok - Sayı 78 sözleri ve alıntılarını, Adı Yok - Sayı 78 yazarlarını, Adı Yok - Sayı 78 yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Dünya kadar büyük kelimeler var avucumda... O yüzden sığdıramıyorum kağıtlara.
Ruhumun feryadını işitecek kulaklar, emellerimi anlayacak akıllar, duygularımı hissedecek gönüller lazımdı bana.
İçimde bekleyen hisler dışarı çıkarken kapıyı karıştırıyor. Beklemek akıllarını almış olmalı.
Üç noktayla biten uykularım var. Gerçeğe dökülmeyen güzel, acı veren rüyalarım. Günüm ağrılar ve hayallerle dolu. Gündüzün aydınlığında su yüzüne çıkmayanı, gecenin karanlığında benden başka kimse seçemiyor.
Anlattığı her şey benim yaşamımdı sanki ve anlatacağı nice şeyi dinlemek ve yaşamındaki herhangi bir mutluluğun bir parçası hatta belki müsebbibi olabilmek istiyordum yalnızca.
Unutulduktan sonra, unutulacak olduktan sonra neden ağladım onlardan ayrılırken?
Bu yüz, bu ses, bu gülüşün... Bir güz akşamı aklıma düşüşün, o her şeyin belki o saatten sonra nefesimin sebebiydi artık.
Gülen yüzü karardı. Yumuşacık avuç içlerini gözyaşlarının akmasını engellemek, sanki gözüne geri sokuşturmak ister gibi, buğulu gözlerine dayadıysa da haylazlık edip kaçan tek damlaya mani olamadı.
Tanıdık simalar geçiyor peşi sıra. Lisede iken ruha gıda, kalbe ziya şiirler okuyan edebiyat öğretmenim Osman bey, korsan taksiyle yetim kızını büyütmeye çalışan Tahir abi ve kadınlar... Çocukken başımı okşayan, bir daha yalan söylersem dunganganın beni alıp götüreceğini söyleyen, evlerinin önünde dantel ören, halı yıkayan ve çekirdek çitlerken hayatla ilgili en veciz cümleleri arka arkaya sıralayan aşina yüzler...
Ah el alem! Belki de sensin bu sıkıntının müsebbibi... Belki de çare başımı alıp gitmek...