Hiçbir dilde
Eskimeyen bir şiirdir yalnızlık
Asırlardan bu yana.
Dağ olsan
Taş olsan fark etmez
Bir gün girer koluna
Dün gece
İki damla yaş düştü gözlerimden
Biri sana
Biri bana
Ve bu gece
Bütün şiirlerimi bir zarfa koyup
Bırakıyorum kapına
Belki bir dost olur
Yalnızlığına
Yalnızlığıma
"O" yoksa
"Az acılı" bir sevda getir masama
Bıktım bu zehir zıkkım sevdalardan
"İhaneti az" bir gece koy önüme
Hilesiz - maskesiz dertleşelim seninle
Buzları da kadehime değil yüreğime dök bu gece
Gözlerimin musluğunu bir açsam
Göz yaşlarım beni boğacak
Boşver sigarayı tütünü
Son kibriti üstüme çak
Gönlümce yanayım bu gece
Oldu olacak
Yanardağ misali düştün bahtıma
Alev oldun, ateş oldun, köz oldun
Ardından ağlayan şarkılarıma
Şiir oldun, beste oldun, söz oldun
Yıllarca kuruldun gönül yurduma
Benim oldun, canım oldum, can oldun…