Advent
Rainer Maria RilkeAdvent Sözleri ve Alıntıları
Advent sözleri ve alıntılarını, Advent kitap alıntılarını, Advent en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Yorgun musun öyle?
Çıkarayım seni sessizce, beni de çoktan bıktıran bu gürültüden...
Sayfa 59Kitabı okudu
Koyu gün batımı yaralıdır.
Ülkeler hüzünlü, insanlar yurtsuzdur.
Ozan sorar: ―Çalabilir misin hâlâ eski şarkıları?
Çal sevgili
"Sık sık sorasım gelir:
Ey, anne, hangi ninniyi söylerdin
Solgun yüzlü sarışın oğlana ne verdin
Yanağını uyku sıcacık öpmeden, kim bilir."
Sayfa 79 - Cem YayıneviKitabı okudu
İçerdedir kulağı akşamın, ve dışarıyı dinler içerdekiler.
―Gün uykuya dalıyor yavaşça,
İçim kabarıyor insandan uzak..
VE ayıplıyorlarsa şimdi seni, şaşkına çevirirken acıyla kederin, gülümse, ey kadın! Duruyorsun bil ki kıyısında seni kutsayacak mucizenin.
Anlaşılmaz bir yas vardı,
soluk çocukluk rüyanda.
Ve ağırdı günlerin kurşun gibi,
annen hasta, baban sert;
Dinler ve ağlardın öylesine dert...
Neye yarar şimdi senin için yaz?...
Sayfa 70Kitabı okudu
“Ve güzeldin sen.
Gözünün içinde geceyle güneş sanki zaferle barışıktı.”
erguvan yalnızlıklardan içeri bir bahçe gibi özlem öbek öbek...
SIK sık özlerim bir anneyi, sessiz bir kadın ak düşmüş.
Sevgisi büyütürdü önce beni.
NASIL çağırıyor düşlerim seni.
Müşkül yabancılaştık birbirimize, şimdi ruhum katletmek istemekte, bu zavallı, ürkek yalnızlığımı.
“Yorgun musun öyle?
Çıkarayım seni sessizce, beni de bıktıran bu gürültüden.
Yaralanırız bu zamanların zorundan ince.
Bak, ürküyle geçtiğimiz ormanın ötesince,
Aydınlık bir saray gibi akşamdır bekleyen.”
Duyarsan içinde ürkek kabarmaları, ve sana geniş gelirse bedenle ruhun
-dua et, ey kadın! Bunlar dalgaları sonsuzluğun.
Bir zaman haberdardım mutluluktan ve senden.
Sayfa 74 - Cem YayıneviKitabı okudu
Bir ülkeden geçtim, hüzünlü bir ülkeden.
Bir beşik kuşağı gibi boş bir beşikten
Uzanıyordu soluk nehir toprak düzlükten,
Üzerinde nemli sis giysisinden
Geriyordu söğüt, ölü elini kendinden
Öyle hüzünlendim. Dondum kaldım hemen.
Yol kenarında çömeliyor gördüm seni ben.
Bir zaman haberdardım mutluluktan ve senden.
Ağlıyordun için kalkarak ve geçmiş kendinden,
O zaman sordum sana: Bu, yurdun mu, neden?...