Ağır Ölüm
Nancy HustonAğır Ölüm Sözleri ve Alıntıları
Ağır Ölüm sözleri ve alıntılarını, Ağır Ölüm kitap alıntılarını, Ağır Ölüm en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Her şey kayıyor, her şey yer değiştiriyor, her şey bizden uzaklaşıyor; kazanılıyor ve yitiriliyor ama özellikle de yitiriliyor
Sayfa 97Kitabı okudu
Yalnızca baskı altındakilerin değil, her insanın ruhunun arada sırada gerçekten uzaklaşmaya ihtiyacı olur.
Sayfa 72Kitabı okudu
... anılarının yükünü boşaltmaya karar vermişti sanki.
Her şey kayıyor, her şey yer değiştiriyor, her şey bizden uzaklaşıyor; kazanılıyor ve yitiriliyor ama özellikle de yitiriliyor ve daha da yitiriliyor...
Kar ona her zaman hüznü, aldatıcılığı çağrıştırdı, her tanesi minicik parlak bir yıldızdı, hafifçecik ve yumuşacık, dilin ya da tenin üzerinde her an eriyecekmiş gibi duruyorlardı, oysa birikip ağırlaşınca arabaları yoldan çıkartabilen, çatıları çökertip ağaçları köklerinden sökebilen ölümcül bir güçtü kar; evet, her şeyi durduruyordu, her şeyi tıkıyordu, ilerlemenize, yakınlarınıza kavuşmanıza engel oluyordu…
Tıpkı zaman gibi, diye düşünüyor şimdi de.
Sayfa 211Kitabı okudu
Schopenhauer haklıydı, diye geçiriyor aklından. Yaşamın kendine özgü gücü, kendine özgü zorunlulukları olduğu düşüncesi. Yeni olan, kompresörlü bir silindir gibi ortaya çıkıp katıksız bir masumiyet ve sevinçle yaşlı olanı eziyor. Her dönemin arzuları ve düşünceleri birbirinden farklı olsa da, böyle geldi ve böyle gidecek.
Yazarlara kafayı acı ve zıtlığa o kadar takmışlar ki, edebiyat artık gerçeğin kendisinden daha kederli...
..., insanlar psikanalistlere gidiyorlar, onlara tüm dertlerini anlatıyorlar, kaderlerine küsüyorlar, merhamet dileniyorlar, anne babalarının kendilerine ne kadar kötü davrandığını anlatarak kafa şişiriyorlar... ama artık saatleri geri alacak kimse yok, yok işte!
Hayat bu, değil mi Col? İnsanlar sanki bir yarıştaymışlar gibi davranıyorlar, sanki, düz giderlerse bir yere varacaklarmış gibi, ama aslında bizler aptal bir kaplumbağa sürüsüyüz. Nereye gittiğimizi bilmiyoruz, varış çizgisinin nerede olduğunu bilmiyoruz ve onu bulabilseydik eğer, kazanan için hiçbir ödül olmazdı.
..., o kendi kendini terk etti. Artık başa çıkmak zorunda olduğu benliği, hırçın ve tembel bir kişiliğe sahip.
Kendinizi hazırladığınız, hazır zannettiğiniz halde yokluğun yaşattığı sarsıntı. Ve o an duyduğunuz çılgın canlılık - sanki ondan uzaklaşırken, güçleri içinize akıp sizinkileri katlamış gibi.
Beylik sözler gizli korkularımızı, sonsuz gerçeklere dönüştüren sihirli değneklerdir.
Bana tanıdık geliyor bu yer.
..., insanın günlerini aynı şekilde geçirmekten, artık ne umut etmeniz gerektiğini bile bilemediğiniz yerlerden biri...
Yaşantımız boyunca: İşte şimdi tümüyle ve tamamıyla kendimim diyebileceğimiz bir an var mıdır acaba? Başka bir deyişle: Ne olduğumuz gerçeğini gelişme tarzımız mı oluşturur?
Umudun kendini sürekli yeniliyor olduğunu görmek şaşırtıcı.