Kapıda bir cümle mırıldandı. Belki bir partinin sonuydu. Kafiyeli, vatansever, sürpriz sonlu şiirler gibi. Ya da Amado Nervo’nun şiirleri. Biz daha çok sustuk, daha çok, sessizliğimizi bastırdık, bastırdık ve bastırdık. Beşimiz bir gece yarısı ormanına benziyorduk, esintisiz, tüm kuşların uyuduğu. Bahçeden geçerken tekerleklerin çıkarttığı gıcırtı tırtıklı bir bıçakla derinin kesilmesine benziyordu, midenin üstünde kayan bir hançer.
Sayfa 135