Aidiyet - Tutunma Çabası
Adem GüneşAidiyet - Tutunma Çabası Sözleri ve Alıntıları
Aidiyet - Tutunma Çabası sözleri ve alıntılarını, Aidiyet - Tutunma Çabası kitap alıntılarını, Aidiyet - Tutunma Çabası en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Kişiler arasındaki mesafe uzadıkça duyusal iletişim azalır. Aura yakınlığına geldikçe de artar, yükselir kalite. Auralar iç içe geçmeye başladığında ise yine verim düşer. Dolasıyla duyusal iletişimde kişiler arası mesafe önemlidir.
Anne-baba çocuğunu yetiştirirken eğer günah ve ahlaksızlık faktörünü, “ Şimdi büyük günaha girdin. “ , “Harama bulaştın.” ,” Cehennemde yanacaksın.” gibi cümlelerle kullanıyorsa ; bu kez ben algısı “günahkar” tanımı üzerine oluşur. Büyüyüp dinini yaşayan, herkesin ahlaklı dindar diye tanımladığı biri olsa da o hep kendini “çok günahkar” hisseder.
Ruhu sağlıklı insanlar hayata olumlu bakar ve çevrelerine de pozitif enerji verirler. Eğer ebeveyn asık suratlı, neşesiz, enerjisiz, keyifsizse, çocuk böyle biriyle sevme sevilme ilişkisi içine giremez.
Unutmayın; eğer çocuğunuz sizin için, “Her şeyimi onunla paylaşabilirim. Beni asla yargılamaz. Çıkış yolu gösterip içtenlikle rehberlik yapar.” diyebiliyorsa, iyi yolda olduğunuzu düşünebilirsiniz.
Göz, insanın duygu dünyasının dışarı açılan kapısıdır. Bundan dolayı duyusal iletişimde gözle temas esastır. Eğer bu yoksa, yine duyusal iletişim gerçekleşebilir, ama göz göze gelmediği için duyguların aktarımında engel vardır diyebiliriz.
Aidiyet, birlikte olma çabasıdır, sahiplenme değil...
Sayfa 183Kitabı okudu
Duyarsız, narsist, güvensiz kişiler hiçbir yere ait olmak istemezler.
Kişi kiminle iletişim içindeyse orayla aidiyet ilişkisi geliştirir.
Başkalarının gözünde değer görmeye çalışanlar, sürekli onay alma çabası içindedir. Halbuki yaratılış itibarıyla insan zaten çok değerlidir. Kişi kendindeki değeri bırakıp başkasının gözünde değer görmeye çalışıyorsa zayıf bir ruh hali söz konusudur. Dolayısıyla mükemmeliyetçi kişiler edilgendir. Başkalarına göre yaşarlar.
Sayfa 132Kitabı okudu
Günümüz çocuklarının en büyük problemi, aidiyet bağlarını ailesi yerine başkalarıyla kurmalarıdır.
Çocukla çocuklaşmak; onunla şımartmak, birbirine dil çıkarmak, komiklikler yaparak güldürmek ya da güreşmek, tekmeleşmek değildir.Yetişkinin çocuğun anlayış düzeyine inmesidir.Onun kelime kapasitesine, duygu dünyasına, hayal alemine kendi birikiminden sıyrılarak keyifle ayak uydurmaktır.
Sayfa 152Kitabı okudu
Sorgulayıcı iletişim, sorunlu iletişim'dir
Sayfa 44Kitabı okudu
Anne- babasının da kendi gibi yanlış yapabildiğini, her şeyi bilmediğini gördükçe, “onlar da zaten benim gibi insanlar.” algısı oluşur çocukta. Böylece gözünde ebeveyni normalleşir. Onların karşısında kendini yeterli bulur, yakınlık hisseder. Tam tersi olduğunda ise çocuk araya mesafe koyar, anne-babasına erişemez ve onlarla aidiyet kuramaz.
İnsan yaşadığı olumsuzlukların üstüne giderek değil, kendi içinde olumlu taraflara tutunarak kuvvetlenir.
Sayfa 97Kitabı okudu
Yaşamdan tat almayanların en belirgin özelliği tutunacak bir yerleri olmamasıdır.