Ailem ve Diğer Yahudiler
Roni MarguliesAilem ve Diğer Yahudiler Gönderileri
Ailem ve Diğer Yahudiler kitaplarını, Ailem ve Diğer Yahudiler sözleri ve alıntılarını, Ailem ve Diğer Yahudiler yazarlarını, Ailem ve Diğer Yahudiler yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Artık yalnız özlemler geçerli. Ama bağırıp çağırmadan, tepinmeden; gülümseyerek.
Artık biliyorum ki insanlar istedikleri gibi yaşamıyor, koşullar bir iki kısıtlı seçenek sunuyor bize, seçeneklerden en az kötü görünenini seçip idare etmeye çalışıyoruz.
''Onca çabayla yarattığımız hayatlarımızın hep bir yanından boyasının döküleceğini, altından balmumunun görüneceğini nasıl kestirebilmişim? O yaşımda bir adamın ölümü tamamen ilgisizlikle karşılaması niye anlamlı gelmiş bana? Hayatın olsa olsa, bir tastan bir tasa nohut aktarmak kadar anlamlı olduğunu anlatan bir sahneyi niye anlayabilmişim o yaşımda?
Ve 30 yıl sonra, onca deniz ve nehir seyrettikten, onca yol teptikten sonra, şu saydığım kitaplarda yakaladığım ipuçlarına niye yenileri eklenmemiş?''
''Roman sayfalarında hayatın anlamını bulmayı umar gibi, henüz pek azını yaşamış olduğum hayatımın geri kalanının sırrını arar gibi okurdum. 'Evreka!' diye bağırdığım, 'İşte buldum,' diye heyecanlandığım olmadı. Bulduğum nice ipucunu, kaldırımdaki kırık cam parçasından yansıyan ışık gibi bir yanıp bir sönen onca ipucunu da bir araya getiremedim o yıllarda hiç.''
"Mutsuzluğun bulaşıcı olduğunun, tüm mutsuzlukların bir bütün oluşturduğunun farkında değiliz ki."
"Babamın boyu 1.80'e yakındı, sigarayı bırakalı epey de kilo almıştı. Oysa tabut küçük, Babamın sığamayacağı kadar küçük gelmişti bana. Bunları düşünürken, ya 1954'te Amerika'dan dönmek istemeyen delikanlının dönmek istemeyişi nasıl sığdı o tabuta sorusu uyandı birden aklımda. 60 yaşında hâlâ sorulan 'Dönmesem acaba hayatım nasıl olurdu?' sorusunun cevapsızlığı nasıl sığdı tabuta? Ve oturup ağladım. "
"Artık yalnız özlemler geçerli. Ama bağırıp çağırmadan, tepinmeden; gülümseyerek."
"İnsanın kendinden değil de, unvanından , yaşından, üniformasından kaynaklanan bu hak ve iddia beklentisi beni o zaman da rahatsız ederdi,bugün daha da çok ediyor . Ve Türkiye'de öylesine yaygın ki ."
"Geçmişe karşı bugün de duyduğum ilginin nedenini çözebildiğim gün, kendim hakkında çözemediğim birçok sorunun da cevabına yaklaşmış olacağım belki de."
"Dertleriyle,kaygılarını kendine saklar, başkalarıyla sadece haşarılığını, eğlencelerini,keyfini paylaşırdı. Bunun bir eksiklik olduğunu düşünüyorum artık; acılarımı içime gömüp dünyaya hep güleç, hep vurdumduymaz gözlerle bakmak hoşuma gitmiyor değil, ama acıları paylaşmamanın maliyeti kaygılandırmaya başladı beni."
"Artık biliyorum ki insanlar istedikleri gibi yaşamıyor, koşullar bir iki kısıtlı seçenek sunuyor bize,seçeneklerden en az kötü görüneni seçip idare etmeye çalışıyoruz. "
"Avrupa henüz 1929 krizinin ve faşizmin karanlığına gömülmemişti. Jazz age, art nouveau dönemi yaşanıyordu. Berlin'in muazzam kültürel yaratıcılığını, kozmopolit karmaşasını bırakıp gelen büyükbabam , o mittel Europa aydını , 1920'lerin İstanbul'u hakkında ne düşünüyordu acaba?"
"O" dedim, " açamadığımız kapıların anahtarı ".
Biliyordu sanki,günlerdir ilk kez gülümsedi, "Yoo" dedi, "Bu gece kullanacağım ben bunu".
O gece öldü. Bana kaldı anahtarları.
"Ölümü de yaşamı gibi olmuştu: Sessiz sakin, dramatik sahnelere mahal vermeden ,kimseyi rahatsız etmeden gidiverdi. "
"İki Dünya Savaşı'na,faşizme ve yeni bir ülkede yeni bir hayat kurmanın zorluklarına yüzünde bir gülümsemeyle göğüs germiş olan kocası, eşinin ölümlülüğünü yenememiş olmanın acısına göğüs geremedi, bir yıl bile dayanamadı. "