İnsan kimliğini bulduğu ve toprağa yansıtabildiği yerde mutludur. Kişi, inançlarını yaşayamıyor, kendini ifade edemiyorsa, dünyanın neresinde olursa olsun, gurbettedir, yâd eldedir, kafestedir. Akşamın hüznüne bürünmüş “yetim ufuklar”da, öksüz topraklarda avâre dolaşır.