Son dönemde okuduğum tarzda kitaplardan değildi. Bir öyküsü vardı ama bunu abartı bulan da olabilir, “bu kadar olmaz” diyen de. Çok bariz bir son beklerken, garip bir son sunulmuş, güzel olmuş.
Arka kapakta; “Acımasız bir öykünün alaycı bir üslupla anlatıldığı, yaşamın derinliğini anlamayan büyüklerin arasında dünyayı maddi çıkar sağlayacak bir yer olarak göremeyen Ruben’in trajikomik öyküsü” olarak yazıyor, doğru. Bu beşinci olan ancak ilk yayımlanan kitap olduğu için, birinci kitapla çok karıştırıldığını belirtmiş Tamaro. Sevenine önerimdir, keyifli bir kitaptı.
