O benim yazımdı.
Her iki anlamda da...
Galiba hayat romanlara benzemiyor. Sokağa çıkıyorsunuz ve aniden hiç beklenmedik birşey oluveriyor. Birine deli gibi aşık oluyorsunuz ve o birdenbire ortadan kayboluyor. Birinin hep yanınızda kalacağını sanıyorsunuz ama işte akşamüstü bavulunu toplayıp yolculuğa çıkıyor
“Sakın oturup da kafana takılanları fazla düşünme, hep uğraşacak bişeylerin olsun, insanlar bazen seni yalnız bırakır, o zaman kendi kendine oyalanmayı bilmelisin, böylece hiç sıkılmazsın...”