Allah Aşkı Üzerine Düzensiz Düşünceler
Simone WeilSözler ve Alıntılar
Aşk
"Hiçbir orman böylesine yapraklara ve çiçeklere sahip, bu güzellikte bir ağacı taşıyamaz."
Sayfa 39 - ️Kitabı okudu
"En büyük, en ulu, en yüce irfana ulaşmak için aşkta kök salın."
Siz bana artık iyilikle kötülük arasındaki farkı ayırt edemediğinizi söylediğinizde bu sözlerinizi ciddiye almadım. Zira söylemek istediğiniz artık iyiyle kötü arasındaki farkı kabul etmeye razı olmadığınızdı.
Nasıl ki okumayı, bir mesleği icra etmeyi öğreniyor isek, her şeyde ve her daim Tanrı'ya teslim olan kainatı da öğreniriz. Bu süreç çıraklık gibidir. Her çırak gibi çok çaba harcamaya ve zamana ihtiyaç duyarız. Sonunda ehil olmuş kişiler için ise olaylar ve şeyler arasında bir fark yoktur, okumayı bilen için aynı cümlenin kırmızı yahut mavi mürekkeple yazılanın da bir fark olmadığı gibi. Çıraklığı biten için her şey kutsal ve sonsuz bir hoşluğa sahip sözün akis etmesidir. Yani artık onun için acı yoktur. Istırap ve ağrılar yalnızca bazı vakaların farklı renkte mürekkeplerle renklendirilmesidir. Okumayı bilmeyen için, bir cümlenin hangi renkte yazıldığı önem arz etse de okuryazar olan bununla ilgilenmeyecektir.
Bir çırak yaralandığında yahut yorgunluktan şikayet ettiğinde, işçiler ve köylüler ona şu güzel sözü söyler: "Mesleğin şimdi vücudunda yer etmeye başlıyor." Bizler de her acıyı hissedip, ıstırap çektiğimizde, esasen hakikatin, dünyanın nizamının, Tanrı'ya itaatin vücudumuzda yer etmeye başladığını söyleyebiliriz.
Sayfa 42 - Ketebe, 1. Baskı (E-Kitap)Kitabı okudu
Aşk cümle korkuyu yener...
Siz, ruh halimin kendimden duyduğum kuşkuyla yoğrulduğunu söylediniz. Lakin benim kendi benliğime yönelik davranışlarım kuşku kavramıyla açıklanamaz. O daha çok merhamet öfke ve tiksinmenin karışımı olarak benim biyolojik varlığımın temelinde yatıyor. Bu fiziki ıstırap, 12 yaşımdan beri, ruhum ile bedenim arasındaki köprünün, yani sinir sistemimin içine yerleşmiş bir acıyla sürekli kendini hatırlatıyor. Son 10 yıldır ise bu acıya, büyük bir yorgunluk hissi eşlik ediyor.
Sıradan bir hayat niçin bizi besleyen sıkıntı ve mutsuzluğa tercih edilsin?