"Bizim tek bir hedefimiz var; o da Türkiye’yi bizim yanımızda tutmak. Ermeniler ister yerle bir olsun ya da olmasın, bizim için fark etmez! -Theobald von Bethmann Hollweg- 24 Nisan 1915’te Osmanlı İmparatorluğu’nun İttihatçı Hükümeti başkent İstanbul’daki Ermeni toplumunun tüm elit tabakasını toplattı. Bunu birkaç ay sonra Ermeni halkının sistematik imhası izledi. Ölüm yürüyüşü sırasında ve sonrasında birçok insan dağlık bölgelerde ya da Suriye çöllerinde yaşamlarını susuzluk ve açlık nedeniyle yitirdi. O sırada Osmanlı İmparatorluğu’nda 2 milyon kadar nüfusu olan Ermeni halkının yarısından çoğu yaşamını yitirdi. Bu olay Yirminci Yüzyılın İlk Soykırımı olarak tarihe geçti. Birinci Dünya Savaşı sırasında Türkiye’nin en büyük müttefiği olan Alman İmparatorluğu misyonları, öğretmenleri, subayları, konsolosluk ve elçileriyle, hiçbir yabancı devletin izleyemeyeceği bir şekilde, bu soykırımın ayrıntılarını kayda geçirdi. Öte yandan bazı Alman subayları da Ermenilerin yok edilmesine aktif olarak katıldı. Wolfgang Gust’un Dışişleri Bakanlığı Arşivinde toplanmış olan raporlardan derlediği belgeler, meydana gelen olayların tam bir görüntüsünü çizdiği gibi aynı zamanda Almanların sorumluluğunu da sergiliyor.
